WILK KULTURALNY | STYCZEŃ 2021 | INTERKONTEKST | 10
1 . Black EP ( Czarny )
Świetne mroczne wejście otwiera „ Never Forgive , Never Forget ”, a potem równie zaskakująco się ten pierwszy utwór . Jest ostro , basowo , ale bynajmniej nie ciężko . Utrzymany w duchu alternatywy bawi się surowym brzmieniem i robi w to w naprawdę kapitalny , a do tego przebojowy , energetyczny sposób . Warto też zwrócić uwagę na niesamowitą , trochę marszową pracę perkusji i interesujący wokal . Po nim czas na „ Filth and Squalor ” który na początek bawi się elektroniką , a następie stopniowo rozwija w kolejny mroczny i surowy , ale też kompletnie odmienny numer od swojego poprzednika . Ponownie The Dear Hunter fantastycznie bawi się tutaj alternatywnymi brzmieniami , ale nie kopiuje żadnej tego typu kapeli lubiącej zabawy z progresywą , a od razu zachwyca własnym , intrygującym stylem . Na trzeciej pozycji znalazł się „ Take More Than You Need ” również zaczynający się od elektroniki , ale tym razem bliższym klimatom kosmicznym , trochę przypominającym muzykę z Doktora Who , by już po chwili rozbudować go kolejnymi riffami . Nadal jest surowo , ale i trochę bardziej skocznie , a zarazem bardzo nowocześnie i nietypowo , a nawet nieco djentowo czy w duchu fusion . Na koniec Czarnej epki zaś wstawiono genialny „ This Body ” także utrzymany w mrocznym , surowym , trochę alternatywnym brzmieniu , ale i zarazem najbardziej duszny i przejmujący kawałek z tej części projektu z mocnym , odorbinę robotycznym finałem i kapitalnym rozbudowaniem zaznaczonym ostrzejszą gitarą .