WILK KULTURALNY | STYCZEŃ 2021 | INTERKONTEKST | 14
Okładka wersji pełnometrażowej
5 . Green EP ( Zielony )
Piątą epkę w zestawie zaczynamy od „ Things That Hide Away ” i nie panowie nie uciekają inspiracjami w czasy jeszcze dalsze niż wyżej , a bawią się z kolei alternatywą i spokojniejszymi brzmieniami . Na początek usypiają czujność i serwują niezwykle przyjemny , senny i łagodny akustyczny utwór , który absolutnie nigdzie się nie spieszy . Urocze , choć może przynoszący mniej emocji , niż by się oczekiwało . „ The Canopy ”, czyli propozycja druga , to z kolei utwór nieco żywszy i szybszy , ale nadal utrzymany w łagodniejszym , akustycznym brzmieniu osadzonym między bluesem , a country . Nie jest jednak przaśnie , a naprawdę przyjemnie . Ponownie można też nieco odnieść wrażenie , że nieznacznie sięgnięto tu po stylistykę lat 60tych – psychodelę czy folkową twórczość bardów tamtych czasów . W „ Crow and Cackle ” wita nas pianino i kolejna porcja akustycznych melodii . Wokalnie blisko tutaj do U2 z ostatnich lat , choć Crescenzo w ogóle nie brzmi jak Bono . Najbliżej tu jednak klimatem do głównego konceptu wokół którego obraca się The Dear Hunter . W moim odczuciu to także najlepszy numer z zielonej epki – pełen bólu , smutku i pięknych emocji . Na zakończenie tej odsłony „ The Color Spectrum ” panowie wstawili „ The Inheritance ”, który oprócz tytułu , nie ma nic wspólnego z New Model Army . Akustyczne dźwięki i łagodny głos Crescenzo mogą nieco kojarzyć się ze współczesnymi artystami w rodzaju Eda Sheerana . Jest to jednak utwór znacznie ciekawszy i dojrzalszy , a przy tym ponownie cudownie flirtujący z psychodelą , folkiem i stylistyką country . Miłe .