Wilk Kulturalny Wilk Kulturalny Numer 7 Kwiecień 2020 | Page 9

WILK KULTURALNY|NUMER 7| KWIECIEŃ 2020|SYLWETKA|STRONA 9 It and Million Dollar Legs"), Pierre Moerlen's Gong ("Gazeuse!" i "Expresso II") i Jean-Luca Ponty'ego ("Enigmatic Ocean"). Były to doświadczenia, które cenił - zwłaszcza czas spędzony z perkusistą Tonym Williamsem. W 1976 roku Holdsworth po raz pierwszy zdenerwował się na środowisko muzyczne, kiedy CTI Records wydało nagranie sesji próbnej, na której grał. Album wydano jako oficjalny zapis albumu studyjnego, który nie był ukończony pod tytułem "Velvet Darkness". Rozgniewany Holdsworth, kilkadziesiąt lat później miał powiedzieć, że mimo upływu lat szczerze nienawidzi tego albumu i żałuje, że w ogóle się ukazał. że był „nieszczęśliwy” z powodu licznych różnic muzycznych podczas trasy koncertowej, a mianowicie chęci Jobsona i Wettona, by Holdsworth grał swoje solówki w zorganizowanej strukturze dla każdego wydarzenia koncertowego, czemu gwałtownie się sprzeciwił. Podczas gdy U.K kontynuowała współpracę z różnymi muzykami, Bruford powrócił do podstawowego składu swojego solowego zespołu, który od tej chwili nazywał się Bruford, a W 1978 roku Holdsworth został Holdsworth pozostał w nim jako zatrudniony przez perkusistę i założyciela gitarzysta. Ich drugi album, "One of formacji Yes, Billa Bruforda, aby zagrał na a Kind" został wydany w 1979 roku i jego debiutanckim albumie "Feels Good to zawierał obszerny wkład Me". Wkrótce potem Bruford utworzył Holdswortha. Współpraca dobiegła supergrupę U.K grającą rock progresywny. jednak końca, bo gitarzysta chciał W składzie znalazł się klawiszowiec/ realizować własne muzyczne skrzypek Eddie Jobson i basista John aspiracje i wkrótce niechętnie Wetton, a Holdsworth wskoczył do niego z opuścił grupę. polecenia Bruforda. Mimo, że dobrze się ze sobą dogadywali, i wydali w 1978 roku bardzo udany album zatytułowany po prostu "U.K", Holdsworth twierdził, że nie cierpiał czasu spędzonego z tą grupą i