WILK KULTURALNY|NUMER 7| KWIECIEŃ 2020|INTERKONTEKST|STRONA 73
Zespół często tworzy o japońskiej literaturze klasycznej, oparte na przykład o
dzieła: Rampo Edogawy, Osamu Dazaia, Ryunosuke Akutagawy, Jun-ichiro
Tanizakiego, Yukio Mishimy, a także Edgara Allana Poego, H.P. Lovecrafta,
Friedricha Nietzschego, Georgesa Bataille'a i innych.
Często podejmują takie tematy jak piekło, buddyzm, wszechświat,
samuraje i hazard. Wajima i Suzuki mają lokalny akcent zwany „dialektem
Tsugaru”, który nadaje ich utworom wyjątkową, ciężką atmosferę i rytm.
Wszyscy, a zwłaszcza Wajima, często używają też trudnego i starego
japońskiego języka (słowa używane przez nich funkcjonowały od ery Edo do
ery howa, bywają często trudne do zrozumienia nawet dla Japończyków).
Teksty mają dać słuchaczom szczególne i uroczyste odczucia.
Ningen Isu przez długi czas pozostawał pod silnym wpływem Black Sabbath.
Inne wpływy zespołu obejmują między innymi takie grupy jak UFO, Led
Zeppelin, Kiss, Budgie czy King Crimson. Na styl gry na gitarze Wajimy wpływ
największy wpływ mieli gitarzyści tacy jak Robert Fripp, Tony Iommi, Jimmy
Page, Ace Frehley, Michael Schenker, a także brzmienie Tsugaru-jamisena.
Suzuki uwielbia Kiss, maluje twarz na biało i lubi poruszać się jak Gene
Simmons.