WILK KULTURALNY|NUMER 7| KWIECIEŃ 2020|BONDER|STRONA 59
efektowny skok Jinx do wody. Przeskok do zagrał protegowanego Q
Londynu następuje nie za sprawą „London nazwanego przez Bonda - R). Pełen
Calling” The Clash, a za sprawą utworu dowcipu „The Vanish/Bond Goes to
Arnolda zatytułowanego „Gustav Graves Iceland” reinterpretuje w typowo
Grand Entrance”. Otwiera go klasyczny, Arnoldowy sposób motyw
gitarowy motyw bondowski, ale ten bondowski (ponownie nawiązując
zostaje nagle przełamany motywem do Erica Serry) i płynnie przechodzi
Gravesa, który zostanie później do szybszego motywu ilustrującego
powtórzony w finale filmu w scenach z jazdę Astonem Martinem do
samolotem typu Antonov. „Blades”, który Lodowego Pałacu Gravesa.
następuje po nim, to oczywiście moment Elektroniczne, wręcz mechaniczne i
z fantastycznego i pełnego dowcipu zdehumanizowane brzmienia
pojedynku na szable Bonda z Gravesem, dominują w „The Explanation” i
będącym wyraźnym nawiązaniem do mogą się nawet kojarzyć z wczesną
podobnej walki w „Moonrakerze”. muzyką do „Doktora Who”.
Te składają się z kilku fragmentów – Po chwili przeskakujemy do
wprowadzenia nie mającego żadnego kolejnego utworu, zatytułowanego
związku z walką wreszcie mocnym „Icarus” bardzo zgrabnie łącząc
pełnym perkusjonalii i rozpędzeń motywy Moona z tymi Gravesa i
motywem bezpośrednio z walki, które mocnym wejściem chóru. W „Ice
tylko nieznacznie różni się od tego Spy” stopniowo, razem z Bondem
filmowego. odkrywamy tajemnicę, aArnold
prowadzi nas przez dźwięki o
Następny w kolejce jest „Bond Gets mrocznej, niepokojącej tonacji,
the Key/Virtual Reality” o spokojnym ponownie fantastycznie łącząc
wstępie i ponownym przywołaniu orkiestrę, zelektryfikowane
motywu bondowskiego z dziwnej, ale perkusjonalia i co rusz przywołując
intrygującej, wirtualnej strzelnicy Q” (w tej klasyczny gitarowy motyw
roli jedyny raz John Cleese, który w „Świat bondowski.
to za mało”