WILK KULTURALNY|NUMER 5|LISTOPAD 2019|SYLWETKA|STRONA 6
Przygodę z gitarą rozpoczął w wieku 10
lat pod wpływem fascynacji grupy Van
Halen. Po ukończeniu szkoły średniej
grywał w klubach w okolicach New
Jersey, Nowego Jorku i Pensylwanii ze
swoim bratem Albertem (wokalistą)
przez większą część lat osiemdziesiątych.
Greg Howe oficjalnie rozpoczął karierę
solową po wysłaniu taśmy demo
do Shrapnel Records w 1987 roku, która
zwróciła uwagę założyciela wytwórni
Mike'a Varney i muzyk podpisał swój
pierwszy profesjonalny kontrakt. Jego
debiutancki album zatytułowany po
prostu „Greg Howe” został wydany w 1988
roku, w erze popularnego shreddingu i z
miejsca stał się jego najlepiej
sprzedającym albumem. U jego boku
wystąpił basista Billy Sheehan, wówczas
najbardziej znany ze współpracy z
Davidem Lee Rothem. W artykule z
magazynu Guitar World z 2009 roku
został uplasowany go na dziesiątej
pozycji na liście dziesięciu najlepszych w
historii albumów shreddingowych. W tym momencie w porównaniu z jego
solowym debiutem, jak i porównując z
Howe II, jego styl gry zmienił się
radykalnie z prostego rocka
instrumentalnego rocka na bardziej
fusion jazzowe podejście, któremu
muzyk pozostaje wierny do dziś,
wytworzywszy swój własny,
niepodrabialny charakterystyczny styl.
Niektóre z jego charakterystycznych
cech to szybkie leworęczne fragmenty
legato - na które duży wpływ wywarł
wybitny, gitarzysta jazzowy Allan
Holdsworth oraz częste stosowanie
techniki zwanej tappingiem i
dziwnych podziałów czasowych.
Jednym szczególnie godnym uwagi
aspektem techniki legato Howe'a jest
tak zwane „uderzenie młota znikąd”, w
którym nuta jest wbijana w inną strunę
niż miało to miejsce wcześniej.
W następnym roku dołączył do swojego
brata Alberta, tworząc grupę hard
rockową inspirowaną Van Halenem o
nazwie Howe II. W Shrapnel wydali
wspólnie dwa albumy studyjne: „High
Gear” z 1989 i „Now Hear This” w 1991.
Jego drugi solowy album „Introspection”
pojawił się dwa lata później. były zaś konsekwentną ewolucją
Trzy krążki z połowy dekady lat 90tych,
kolejno „Uncertain Terms” z 1994,
„Parallax” z 1995 i „Five” z 1996 roku,
brzmienia, które przyjął podczas prac
nad swoim drugim solowym albumem.
W tym czasie dwukrotnie
współpracował z gitarzystą Richiem
Kotzenem przy albumach „Tilt” i
„Project” odpowiednio w 1995 i 1997