WILK KULTURALNY|NUMER 5|LISTOPAD 2019|BONDER|STRONA 33
pozostaje Bondem.
Kompozytor stwierdził także, że nie uda
mu się skomponować odpowiedniej
piosenki przewodniej, co nie do końca
się pokrywało z prawdą, bo de facto
powstały trzy piosenki i instrumentalny
motyw przewodni, ostatecznie wybrany
do czołówki, w której inkorporowano
zdjęcia z poprzednich filmów, tak by
jeszcze bardziej podkreślić spójność z
poprzednimi obrazami z serii. Leslie
Bricusse próbował z kolei napisać
odpowiednie słowa, ale reżyser Peter R.
Hunt dał pozwolenie na instrumentalny,
drugi obok tego z „Dr. No”, i jak na razie
ostatni taki utwór przewodni w
czołówce. Ów numer napędzany ostrym
motywem wygrywanym na Moogach,
nadawał się idealnie do jazdy na nartach
z zawrotną prędkością, jak również
– nieco paradoksalnie – do tańczenia,
gdyż przez wiele lat kawałek ten
uważany był za jeden z najlepszych
utworów tanecznych jakie kiedykolwiek
powstały. Barry skomponował także
słynną piosenkę miłosną „We Have All
the Time in the World”, z tekstem Burta
Bacharacha oraz zaangażował Louisa
Armstronga, dla którego było to nie tylko
jedno z ostatnich nagrań wokalnych
zrealizowane za życia, ale także ostatni
wielki przebój. Artysta zmarł niecałe
półtora roku później, na początku lipca
1971 roku. Utwór został ponownie
wydany w 1994 roku, osiągając trzecią
pozycję, którą okupywał przez 13-tygo-
dni na brytyjskich listach przebojów.
Drugą ważną piosenką była napisana
wspólnie z Halem Davidem
kompozycja „Do You Know How
Christmastrees Are Grown” w
wykonaniu duńskiej piosenkarki Niny
(van Pallandt).
Słynny instrumentalny motyw z kolei
przewodni został wykorzystany
głównie jako alternatywny motyw w
stosunku do oryginalnej kompozycji
Monty'ego Normana i wcześniejszych
motywów, które skomponował John
Barry. Utwór ten został w 1997 roku
przerobiony przez przyszłego
kompozytora muzyki Bondowskiej,
Davida Arnolda, którego
zarekomendował EON sam John Barry
właśnie. Przeróbka zrealizowana
razem z grupą Propellerheads znalazła
się na płycie „Shaken and Stirred”,
która dla Arnolda stała się
wizytówką i furtką do wkroczenia w
świat agenta 007, bo krótko potem
otrzymał angaż na napisanie muzyki
do „Jutro Nie Umiera Nigdy”, a
następnie komponował muzykę
jeszcze do czterech kolejnych odsłon
franczyzy. Z kolei Nic Rainer,
współpracownik i orkiestrator Johna
Barry'ego w 2004 roku przerobił