WILK KULTURALNY|NUMER 4| LIPIEC 2019| SYLWETKA| STRONA 11
Dancing Down The Stony Road (2002)
Przyzwyczajony do pisania jakiejś piosenki
każdego dnia nie mógł tego zrobić w takim
stanie i wspomina, że kiedy znalazł w swoim
domu stary album Rosetty Tharpe,
wybuchnął płaczem. Rea wspomina też, że
nie bał się śmierci, chociaż „wyglądało to na
koniec, ale to, co mnie odpędzało od tego
stanu rzeczy, to myśl o pozostawieniu
nagrania, o którym moje dwie nastoletnie
córki mogłyby powiedzieć: <> I
tak włąśnie zrobiłem. Kamienista droga to
ta,ki album, który możesz przypiąć do
mojego nagrobka.
Siedemnasty album studyjny Chrisa Rea
powstawał w trudnym dla gitarzysty okresie,
bo w czasie gdy borykał się z poważnymi
problemami zdrowotnymi. W 2000 roku
W innym wywiadzie Rea ujawnił, że „dopóki
nie staniesz się poważnie chory i prawie nie
umrzesz i nie będziesz w domu przez sześć
zdiagnozowano bowiem u niego raka miesięcy, że nagle się po prostu zatrzymasz,
trzustki, a w 2001 roku przeprowadzono zdajesz sobie sprawę, że nie jest to sposób,
ryzykowną, lecz ratującą życie operację w jaki zamierzasz się poddać i że to dopiero
chirurgiczną (procedura Whipple'a). Podczas początek. Zaczynasz się wtedy zastanawiać,
kilkumiesięcznego pobytu w szpitalu jeden dlaczego przeszedłeś przez te wszystkie
ze znajomych przyniósł mu album Milesa dotychczasowe interesy”.Wytwórnia
Davisa „Kind of Blue”, którego zaczął zaproponowała mu tedy miliony, by nagrał
regularnie słuchać. Płyta trębacza album z duetami z zaproszonymi
zainspirowała go do napisania książki o gwiazdami muzycznymi, obiecał sobie, że
modulacji, a później grała podczas jeśli odzyska siły, wróci do swoich
wykonywania pierwszych prac malarskich, bluesowych korzeni i postanowił założyć
których podjął się podczas rekonwalescencji. własną niezależną wytwórnię Jazzee Blue,
aby się uwolnić z presji oczekiwań firmy
nagraniowej.