STRONA 22
WILK KULTURALNY|NUMER 2|STYCZEŃ 2019
|SYLWETKA|
JASON BECKER:
NIEGASNĄCY PŁOMIEŃ
kompozycją autorską zatytułowaną „Astral Voyage”
w którym także słychać jego klasyczne
wykształcenie, tu objawiające się najpierw w
klimatycznym gitarowo-klawiszowym wstępie,
później przechodzące do rozwinięcia do których
dołącza perkusja. Rzewna melodia pełna jest
niesamowitej, wprost urzekającej wirtuozerii i
autentycznej pasji, po chwili ustępująca
znakomitemu rozbudowaniu do szybszego riffu z
lekko progresywnym duchem pełnym
neoklasycznych naleciałości i hard/heavy
Jason Becker - Boy Meets Guitar Volume I Of
metalowego tempa, spięte następnie spokojną,
wyciszającą się klamrą.
the Youngster Tapes (2012)
Piętnastoletni Jason przez niespełna dwie minuty
Bodaj najciekawsza z serii składanek czaruje zaś w „Visions in the Clouds” który oparty na
zawierającą niepublikowaną muzykę Jasona bazie barokowej fugi. Szesnastoletni Jason zabiera
Beckera, a mianowicie zawierająca na siedem minut na lot przez „Violent Skies” i tym
najwcześniejsze, nastoletnie kompozycje, razem zaczyna od pięknie zagranego flamenco w
które młody, nieznany wówczas gitarzysta
wysłał do Mike'a Varneya z Shrapnel Records,
na chwilę przed dołączeniem do wytwórni i
utworzeniem grupy Cacophony z Marty'm
Friedmanem.
duchu Rodriga, stopniowo przechodzącego do nieco
szybszego tempa opartego na tappingu, które
następnie przechodzi w pełne niepokoju rozwiniecie
z perkusją i dodatkiem klawiszy w tle o bliskim
neoklasycyzmowi stylu gry, ale zdradzającym
ciągoty do szybszego, bardziej metalowego grania, a
wprawne ucho na pewno złapie zagrywki niemal
Siedemnastoletni Jason mówi na dzień dobry, wyjęte z ówczesnego Iron Maiden. Dwuczęściowy (a
że „Betcha Can't Play This” w którym pokazuje właściwie składający się z dwóch wersji) „Moe, Larry
swoje umiejętności w szybkim shreddingu. & Carlton” także należy do szesnastoletniego
Piętnastoletni Jason prezentuje „Prelude #1” Beckera. Pierwsza dwuminutowa część opiera się na
wyjęty z twórczości Heitora Villa Lobosa, bluesie. Gitarowe, melodyjne riffy wspomagane są
brazylijskiego kompozytora i pianisty żyjącego
w latach 1887 – 1959. Łagodne, akustyczne
brzmienie gitary o zróżnicowanym, raz
ponurym, a raz melancholijnym tempie, nie
stroniące od melodii tak ważnej w stylu gry
Beckera świetnie pokazuje jego klasyczne
wykształcenie muzyczne. Szesnastoletni Jason
atakuje z niemal dziesięciominutową
tutaj surowym basem, klawiszem i delikatną,
synkopową perkusją, by po wyciszeniu przejść w
część drugą bardziej rozbudowaną, o nieco bardziej
hard rockowym, szybszym i zarazem pełnym
melodii charakterze. Nie brakuje tutaj także
przełamań i fragmentów, które znane są z
późniejszego Cacophony.