WILK KULTURALNY | LISTOPAD 2020 | SYLWETKA | 6
John Myung , basista Dream Theater nie należy do najbardziej wylewnych muzyków . Przynajmniej jeśli chodzi o opowiadanie o sobie , mówienie o swojej twórczości czy jakiekolwiek wypowiedzi . Jest pod tym względem najbardziej stereotypowym basistą jakim można sobie wyobrazić , do tego stopnia , że nawet jego macierzysty zespół często sobie żartuje , że „ to ten milczący ”. Mimo to , istnieją wywiady w których Myung przemówił i jak się też okazało miał kilka ważnych rzeczy do powiedzenia . Prawdą jednak jest , że nie lubi udzielać wywiadów , rozmów i wypowiedzi , woląc skupić się na tym , co rozumie najbardziej . Na gitarze basowej . Na dźwiękach , które tworzy i podkłada przede wszystkim w Dream Theater już od niemal czterdziestu lat ( wliczając w to okres pre-Dreamów , czyli The Majesty ). Z całą pewnością nie jest celebrytą z pierwszych stron plotkarskich gazet czy portali . Jednocześnie nie ma wątpliwości , że jest genialnym basistą , prawdopodobnie jednym z najlepszych w historii , a na pewno w swojej klasie , w metalu progresywnym .
O samym życiu Johna Myunga wiadomo niewiele , paradoksalnie to , czego można dowiedzieć się o basiście Dream Theater najszerzej to , to na jakim sprzęcie grał lub gra obecnie . To także jakaś wiedza , bo każda płyta brzmi nieco inaczej , zmieniają się preferencje soniczne czy potrzeby . Wiele o nim mówi także sama muzyka . W Sylwetce , której poświęcimy właśnie jemu spróbujemy to , co o nim wiadomo połączyć z jego twórczością . Nie będziemy jednak przyglądać się i przysłuchiwać płytom Dreamów , a sięgniemy po dwa albumy supergrupy Platypus oraz jej późniejszej wersji rozwojowej The Jelly Jam i jej czterem albumom wydanych pod tym szyldem . Przed Wami mistrz gitary basowej , małomówny geniusz – John Myung .