WILK KULTURALNY | LIPIEC 2020|BONDER| 53
rozczarowania, jak na przykład stwierdzenie odnoszące się do samochodu Bonda („Oni
już takich nie robią”), nowy M nie ma pożytku z sekcji 00, a Q ma problem ze swoimi
zmniejszonymi budżetami.
Jako głównego czarnego charaktera w filmie Maximilliana Largo, Connery zaproponował
Klausa Marię Brandauera, nagrodzonego Oscarem za film Mephisto z 1981 roku.
Tą samą drogą przeszedł Max von Sydow jako Ernst Stavro Blofeld, zachowując w filmie
swojego charakterystycznego białego kota. Dla femme fatale reżyser Irvin Kershner
wybrał byłą modelkę i dziewczynę z okładki Playboya Barbarę Carrerę do zagrania Fatimy
Blush. Uważny widz skojarzy, że wygląda ona łudząco podobnie do Xenii Onnatop z
późniejszego oficjalnego „GoldenEye”. Micheline Connery, żona Seana, spotkała z kolei
obiecującą aktorkę Kim Basinger w hotelu w Londynie i zasugerowała ją Connery'emu, a
on się zgodził, po tym, jak Dalila Di Lazzaro odmówiła roli Domino. Jeśli chodzi o rolę
Felixa Leitera, Connery rozmawiał z Berniem Caseyem, mówiąc, że ponieważ rola Leitera
nigdy nie została zapamiętana przez publiczność, użycie czarnego Leitera może uczynić
go bardziej niezapomnianym. Tym samym nieoficjalny Bond wyprzedził o dwadzieścia
trzy lata pojawieinie się oficjalnego czarnoskórego Felixa Leitera w wykonaniu Jeffrey'a
Wrighta. W obsadzie znaleźli się także komik Rowan Atkinson, który później sparodiował
Bonda w roli Johnny'ego Englisha w trzech filmach.
Były montażysta i reżyser „W Tajnej Służbie Jej Królewskiej Mości” Peter R. Hunt został
poproszony o wyreżyserowanie filmu, ale ten odmówił, również powołując się na
szacunek do EON. Następnie zatrudniono Irvina Kershnera, który odniósł sukces w 1980
roku z piątą częścią Gwiezdnych Wojen – Imperium Kontratakuje. Wyznaczono także
wielu członków ekipy z filmu Poszukiwacze zaginionej arki z 1981 roku, w tym pierwszego
asystenta reżysera Davida Tomblina, reżysera zdjęć Douglasa Slocombe, drugiego
reżysera drugiej Mickeya Moore'a i scenografów Philipa Harrisona i Stephena Grimesa. W
tym składzie przystąpiono do pracy nad ostatecznym kształtem filmu.
Zdjęcia do Nigdy Nie Mów Nigdy Więcej rozpoczęły się 27 września 1982 roku na Riwierze
Francuskiej i trwały przez kolejne dwa miesiące, zanim przeniosły się do Nassau na
Bahamach w połowie listopada, gdzie kręcono między innymi molo w Clifton, które było
również jednym z miejsc używany w Thunderball. Forteca Largo Palmyran wykorzystana
w tym filmie była z historycznym Fortem Carré w Antibes. Statek Largo -
Latający Spodek był „odegrany” przez jacht Kingdom 5KR będący wówczas własnością
saudyjskiego miliardera Adnana Khashoggi. Główne zdjęcia ukończono w Elstree Studios,
gdzie kręcono ujęcia wnętrz. Elstree mieściło również podwodną jaskinię Łzy Allaha,
której budowa zajęła trzy miesiące. Większość zdjęć została ukończona wiosną 1983
roku, chociaż kilka dodatkowych zdjęć odbyło się latem 1983 roku.