Ο “αυθορμητισμός” χρειάζεται πολύ σκέψη...
Αυτό είναι το σύνθημα που με συνοδεύει για μια ζωή.
Υπάρχει π.χ. πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο από τις οικογενειακές διακοπές; Ενώ που μια φυσιολογική οικογένεια το σκέφτεται λίγο πριν ξεκινήσουν ,η δικιά μας σπάει το κεφάλι της ένα χρόνο πριν ξεκινήσει το ταξίδι.
Φανταστείτε ότι θέλετε να κάνετε κρουαζιέρα, βρίσκεστε σε αναπηρικό αμαξίδιο,
δεν μπορείτε να μιλήσετε, δεν μπορείτε να φροντίσετε σε τίποτα τον εαυτό σας και όλη η ζωή σας εξαρτάται απόλυτα από τους συνανθρώπους σας. Πόσα πράγματα πρέπει να σκεφτείτε, χωρίς να αναφέρουμε καν τους ανθρώπους που σας φροντίζουν και την οργάνωση του ταξιδιού αυτή καθαυτή.
Εδώ είναι μια μικρή λίστα σκέψεων:
- Τι εξυπηρετεί περισσότερο; με αυτοκίνητο ή αεροπλάνο
- Ποια διαμερίσματα είναι πιο κατάλληλα, χωρίς εμπόδια, χωρίς σκάλες, με
ντους, ευρύχωρες πόρτες ... .. (ο κατάλογος αυτός θα μπορούσε να είναι ατελείωτος)
- 3 μήνες πριν πρέπει να συμπληρώσετε ένα ερωτηματολόγιο: Ποια βοηθήματα πρέπει να φέρετε μαζί σας, π.χ. καρεκλάκι τουαλέτας,επιπλέον μαξιλάρι άμμου για ύπνο κλπ.
- Για να μην αναφέρω ότι το ταξίδι είναι κατά πολύ ακριβότερο απ’ ότι για “υγιείς” ανθρώπους.
Το γνωρίζουμε ήδη - ολόκληρο το ταξίδι είναι ένας απλός συμβιβασμός. Ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για μας - στην πραγματικότητα η καθημερινότητα δεν διακόπτεται με όλες τις δυσκολίες της ποτέ. Οι διακοπές είναι απλά μια τοπική μετεγκατάσταση και
οι άνθρωποι που με φροντίζουν δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα απ’ αυτό, γιατί η φροντίδα τους για μένα δεν τελειώνει ποτέ.
Αλλά γιατί προσπάθησα να γράψω αυτό το άρθρο;
Ποιος ξέρει,ποιες δυσκολίες έχουμε εγώ και η οικογένειά να αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα.
Αρχίζει με τις εγκαταστάσεις:
Ο στόλος μου, ναι, έχω στην κατοχή μου πολλά οχήματα, απαιτεί ένα συγκεκριμένο χώρο αρκετά μεγάλο, για να μπορώ να κινούμε άνετα μέσα στο σπίτι μου.
Στο σχολείο έχω ακριβώς τον ίδιο εξοπλισμό για να μετακινούμαι, εκτός από το αναπηρικό μου αμαξίδιο.
Εκδρομές το Σαββατοκύριακο
Πρέπει να το εγκαταλείψω την ιδέα,μόνο και μόνο επειδή είμαι σε αναπηρική καρέκλα; Αλλά δεν μπορεί κανείς να επαφίεται στα κοινά μέσα μετακίνησης. Ξέρετε πόσες φορές ήμουν στο ασανσέρ,αλλά δεν λειτουργούσε; ΚΙ τι γίνεται όταν πρέπει να χρησιμοποιήσεις κυλιόμενη σκάλα; το να με κουβαλήσουν πάνω κάτω δεν το συζητάμε καν, λόγω του βάρους μου. Έτσι λοιπόν παραμένουμε στο ίδιο σύνθημα: ο “αυθορμητισμός” χρειάζεται πολύ σκέψη, με όλες αυτές τις αντιξοότητες. Μπορώ όμως να κάνω βόλτα γύρω από το σπίτι μου με το υπέροχο ποδήλατό μου. Αν και γι’ αυτό χρειάστηκε μια ειδική διαρρύθμιση .
Να πάμε λοιπόν εκδρομή με το αυτοκίνητο::
Αλλά πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό; Και πάλι, απαιτούνται ειδικοί και γονείς που να είναι και οι δυο εργαζόμενοι, , επειδή τα πάντα κοστίζουν πολλά χρήματα.
Γενικά, οι γονείς μου κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες.
Δεν είμαι πια και τόσο ελαφριά, όμως η μαμά μου με σηκώνει από νωρίς το πρωί μέχρι το βράδυ αρκετές φορές : Από το κρεβάτι στην νοσοκομειακή καρέκλα, από την καρέκλα στην τουαλέτα και ξανά πίσω, στη συνέχεια στην αναπηρική καρέκλα.
Όταν έρχομαι σπίτι από το σχολείο, πρέπει να περπατήσω λίγο περισσότερο - δε μπορώ φυσικά μόνη μου, έτσι η μαμά πρέπει να βοηθήσει. Με βάζει στα πόδια της , με αρπάζει κάτω από τις μασχάλες μου μου και ξεκινάμε. Είμαι πια σχεδόν τόσο ψηλή όσο κι εκείνη. Μπορείτε να φανταστείτε λοιπόν ότι και η μαμά μου κάνει την πιο σκληρή δουλειά.
Αυτό είναι το σύνθημα που με συνοδεύει για μια ζωή.
Υπάρχει π.χ. πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο από τις οικογενειακές διακοπές; Ενώ που μια φυσιολογική οικογένεια το σκέφτεται λίγο πριν ξεκινήσουν ,η δικιά μας σπάει το κεφάλι της ένα χρόνο πριν ξεκινήσει το ταξίδι.
Φανταστείτε ότι θέλετε να κάνετε κρουαζιέρα, βρίσκεστε σε αναπηρικό αμαξίδιο,
δεν μπορείτε να μιλήσετε, δεν μπορείτε να φροντίσετε σε τίποτα τον εαυτό σας και όλη η ζωή σας εξαρτάται απόλυτα από τους συνανθρώπους σας. Πόσα πράγματα πρέπει να σκεφτείτε, χωρίς να αναφέρουμε καν τους ανθρώπους που σας φροντίζουν και την οργάνωση του ταξιδιού αυτή καθαυτή.
Εδώ είναι μια μικρή λίστα σκέψεων:
- Τι εξυπηρετεί περισσότερο; με αυτοκίνητο ή αεροπλάνο
- Ποια διαμερίσματα είναι πιο κατάλληλα, χωρίς εμπόδια, χωρίς σκάλες, με
ντους, ευρύχωρες πόρτες ... .. (ο κατάλογος αυτός θα μπορούσε να είναι ατελείωτος)
- 3 μήνες πριν πρέπει να συμπληρώσετε ένα ερωτηματολόγιο: Ποια βοηθήματα πρέπει να φέρετε μαζί σας, π.χ. καρεκλάκι τουαλέτας,επιπλέον μαξιλάρι άμμου για ύπνο κλπ.
- Για να μην αναφέρω ότι το ταξίδι είναι κατά πολύ ακριβότερο απ’ ότι για “υγιείς” ανθρώπους.
.