Veno in the Wetlands 2019 2019 survivalkrant | Page 9

‘Met de ogen dicht over de balk’ Na de run is Eva mee gaan trainen met de groep op Dat je nooit te oud bent om te sporten én om iets nieuws te leren, bewijzen Eva en Cees paar keer had gedaan, duurde het een jaar voordat ze het Winter uit Sint Jansklooster wel. Deze enthousiaste zestigers zijn sinds kort fanatiek aan weer aandurfde om over de balk te gaan. “Ik durfde het echt het survivallen. Stilzitten is voor dit echtpaar geen optie. “Je moet juist op deze leeftijd niet. Gelukkig heb ik daar nu geen last meer van. Alleen de zorgen dat je in beweging blijf”, legt Cees uit. maandagavond. Hoewel ze tijdens de run de swingover een catcrawl vind ik nog wel eens eng. Dan doe ik soms nog steeds mijn ogen even dicht als ik op het touw lig. Dan zie je niet hoe diep het is”, vertelt Eva lachend. Jaloers Door het enthousiasme van Eva en de ruimte die er in zijn agenda kwam, is Cees afgelopen voorjaar ook begonnen met survivallen. “Ik deed eigenlijk niks meer aan sport. Waarom zou ik dan niet met Eva meegaan? Ik wilde ook wel eens weten of ik dat zou kunnen en ergens was ik ook wel een beetje jaloers op haar”, zegt Cees. Na de beginnerscursus is Cees net als Eva ook gaan meetrainen met de groep op maandagavond. “Eerst kijk je er wel tegenop en vraag je je af hoe je ooit over die balk moet komen. Langzaamaan ben ik steeds sterker geworden en nu kan ik ook hindernissen waarvan ik niet had verwacht ze ooit te kunnen.” Het echtpaar heeft de smaak van het survivallen ondertussen helemaal te pakken. Naast maandag zijn ze in principe ook nog elke vrijdagochtend op de baan te vinden. “We werken Eva en Cees doen op 9 november als koppel mee aan de Ogen dicht niet meer de hele week. Vrijdagochtend om half negen Survivalrun van Vollenhove. Voor Eva is het de derde keer Het moeilijkste onderdeel van de beginnerscursus was voor gaan we dan samen met Rob Beeldman nog even lekker dat ze meedoet, voor Cees wordt het de eerste keer. Eva: Eva de swingover. “Ik durfde niet over de balk heen. Ik vond trainen. Zo kom je elke keer iets verder”, vertelt Cees. “Vroeger reed ik altijd paard. Maar nadat ik er een paar keer het zo eng.” Toen Eva na de beginnerscursus aan de start was afgevallen en van alles had gebroken, moest ik in 2017 stond van de Survivalrun in Vollenhove, was ze dus nog Nooit te oud op zoek naar een andere sport. Ik ben wel echt een buiten- nooit over de balk geweest met een swingover. Eva en Cees zijn respectievelijk 60 en 65 jaar, maar voelen mens, dus wilde ik wel sporten in de buitenlucht. In die periode zag ik een oproep voor de beginnerscursus voorbij komen. Daarin stond dat het voor jong én oud was. Juist door dat woordje oud durfde ik mij hiervoor wel aan te melden.” “ zich zeker niet te oud voor de survivalrunsport. Cees: “Je Ergens was ik ook wel een beetje jaloers op haar merkt wel dat het de jonge mensen wat makkelijker afgaat allemaal. De training is echter zo ingedeeld dat je lekker kunt trainen op je eigen tempo. Je mag ook duidelijk je Eva: “Ik had mij samen met een andere beginner als koppel eigen grenzen aangeven. Daar is ruimte voor en de trainers opgegeven voor de run. Als ik niet over de balk zou gaan, zou voelen dat goed aan.” Vol goede moed begon Eva, zonder Cees, aan de beginners- zij ook haar bandje verliezen. Dat wilde ik niet. In die run ben cursus. Cees: “Ik was in die tijd nog druk met allemaal ik toen eindelijk over de balk gegaan. Wel met de ogen dicht, Voor Eva is het mooie van survivallen dat je nooit uitgeleerd andere dingen en het kwam ook nog niet in mij op dat dit want ik vond het echt doodeng. We hebben uiteindelijk de bent. “Het is gewoon nooit klaar. Je kunt altijd weer meer of misschien iets voor mij zou kunnen zijn.” finish gehaald, mét bandje.” iets nieuws leren. Dat is echt geweldig.” Bouw hindernissen in vijf zaterdagen De hindernissen voor de survivalrun van Vollenhove worden in de vijf zaterdagen voorafgaand aan de run gebouwd door een grote groep vrijwilligers. De bouw ging dit jaar van start op zaterdag 5 oktober. Elke bouwzaterdag start met een uitleg over het parcours en welke hindernissen er gebouwd moeten worden. Daarna gaan de vrijwilligers in groepen uiteen om te gaan werken aan hun hindern- is. Naast dat er altijd hard gewerkt wordt, is er ook tijd voor gezelligheid. Vaste prik is het roombroodje tijdens de koffiepauze en soep met broodjes en een warme snack tijdens de lunch.