Veno in the Wetlands 2019 2019 survivalkrant | Page 9

‘Met de ogen dicht over de balk’ Na de run is Eva mee gaan trainen met de groep op
Dat je nooit te oud bent om te sporten én om iets nieuws te leren, bewijzen Eva en Cees paar keer had gedaan, duurde het een jaar voordat ze het
Winter uit Sint Jansklooster wel. Deze enthousiaste zestigers zijn sinds kort fanatiek aan weer aandurfde om over de balk te gaan. “Ik durfde het echt
het survivallen. Stilzitten is voor dit echtpaar geen optie. “Je moet juist op deze leeftijd niet. Gelukkig heb ik daar nu geen last meer van. Alleen de
zorgen dat je in beweging blijf”, legt Cees uit.
maandagavond. Hoewel ze tijdens de run de swingover een
catcrawl vind ik nog wel eens eng. Dan doe ik soms nog
steeds mijn ogen even dicht als ik op het touw lig. Dan zie je
niet hoe diep het is”, vertelt Eva lachend.
Jaloers
Door het enthousiasme van Eva en de ruimte die er in zijn
agenda kwam, is Cees afgelopen voorjaar ook begonnen
met survivallen. “Ik deed eigenlijk niks meer aan sport.
Waarom zou ik dan niet met Eva meegaan? Ik wilde ook wel
eens weten of ik dat zou kunnen en ergens was ik ook wel
een beetje jaloers op haar”, zegt Cees.
Na de beginnerscursus is Cees net als Eva ook gaan
meetrainen met de groep op maandagavond. “Eerst kijk je
er wel tegenop en vraag je je af hoe je ooit over die balk
moet komen. Langzaamaan ben ik steeds sterker geworden
en nu kan ik ook hindernissen waarvan ik niet had verwacht
ze ooit te kunnen.”
Het echtpaar heeft de smaak van het survivallen ondertussen
helemaal te pakken. Naast maandag zijn ze in principe ook
nog elke vrijdagochtend op de baan te vinden. “We werken
Eva en Cees doen op 9 november als koppel mee aan de Ogen dicht niet meer de hele week. Vrijdagochtend om half negen
Survivalrun van Vollenhove. Voor Eva is het de derde keer Het moeilijkste onderdeel van de beginnerscursus was voor gaan we dan samen met Rob Beeldman nog even lekker
dat ze meedoet, voor Cees wordt het de eerste keer. Eva: Eva de swingover. “Ik durfde niet over de balk heen. Ik vond trainen. Zo kom je elke keer iets verder”, vertelt Cees.
“Vroeger reed ik altijd paard. Maar nadat ik er een paar keer het zo eng.” Toen Eva na de beginnerscursus aan de start was afgevallen en van alles had gebroken, moest ik in 2017 stond van de Survivalrun in Vollenhove, was ze dus nog Nooit te oud
op zoek naar een andere sport. Ik ben wel echt een buiten- nooit over de balk geweest met een swingover. Eva en Cees zijn respectievelijk 60 en 65 jaar, maar voelen
mens, dus wilde ik wel sporten in de buitenlucht. In die
periode zag ik een oproep voor de beginnerscursus voorbij
komen. Daarin stond dat het voor jong én oud was. Juist
door dat woordje oud durfde ik mij hiervoor wel aan te
melden.”
“
zich zeker niet te oud voor de survivalrunsport. Cees: “Je
Ergens was ik ook wel een
beetje jaloers op haar
merkt wel dat het de jonge mensen wat makkelijker afgaat
allemaal. De training is echter zo ingedeeld dat je lekker
kunt trainen op je eigen tempo. Je mag ook duidelijk je
Eva: “Ik had mij samen met een andere beginner als koppel eigen grenzen aangeven. Daar is ruimte voor en de trainers
opgegeven voor de run. Als ik niet over de balk zou gaan, zou voelen dat goed aan.”
Vol goede moed begon Eva, zonder Cees, aan de beginners- zij ook haar bandje verliezen. Dat wilde ik niet. In die run ben cursus. Cees: “Ik was in die tijd nog druk met allemaal ik toen eindelijk over de balk gegaan. Wel met de ogen dicht, Voor Eva is het mooie van survivallen dat je nooit uitgeleerd
andere dingen en het kwam ook nog niet in mij op dat dit want ik vond het echt doodeng. We hebben uiteindelijk de bent. “Het is gewoon nooit klaar. Je kunt altijd weer meer of
misschien iets voor mij zou kunnen zijn.” finish gehaald, mét bandje.” iets nieuws leren. Dat is echt geweldig.”
Bouw hindernissen
in vijf zaterdagen
De hindernissen voor de survivalrun van
Vollenhove worden in de vijf zaterdagen
voorafgaand aan de run gebouwd door een
grote groep vrijwilligers.
De bouw ging dit jaar van start op zaterdag 5
oktober. Elke bouwzaterdag start met een uitleg over
het parcours en welke hindernissen er gebouwd
moeten worden. Daarna gaan de vrijwilligers in
groepen uiteen om te gaan werken aan hun hindern-
is. Naast dat er altijd hard gewerkt wordt, is er ook
tijd voor gezelligheid. Vaste prik is het roombroodje
tijdens de koffiepauze en soep met broodjes en een
warme snack tijdens de lunch.