13
Ineens ben je mantelzorger
“Een stukje waardering dat je krijgt vanuit de gemeente, dat is gewoon
een prettig gevoel”, begint Siem Wever zijn verhaal. Samen met zijn
dochter Linda zorgt hij voor zijn vrouw Nel, die zich zowel geestelijk als
lichamelijk niet zonder hulp kan redden in de maatschappij. Elk jaar
worden mantelzorgers zoals Siem en Linda in het zonnetje gezet door
de gemeente Hardenberg en zorgorganisatie Carinova.
Een luxueus driegangendiner, verzorgd door leerlingen van het AlfaCollege in Hardenberg. “Met alles
erop en eraan”, vertelt Siem (60)
glunderend. Samen met zijn oudste
dochter Linda (34) en zo’n tweehonderd andere mantelzorgers zijn
zij met het diner bedankt voor hun
inspanningen door de gemeente
Hardenberg en zorginstelling Carinova. Ik sta nu bij de voordeur van de
familie Wever om samen te lunchen.
Naast de deur hangt een bord aan
de muur met de tekst ‘Je voelt je pas
rijk als je niet je geld maar je zegeningen telt’. Terwijl de woorden tot
mij doordringen doet Siem Wever
open en word ik welkom geheten.
Ik leer hem deze middag kennen
als een openhartige, vrolijke man.
Na een korte kennismaking en een
gepassioneerd betoog over de kippen, konijnen, sierduiven en Japanse kwartels die hij in de achtertuin
houdt, schuiven we aan tafel voor de
lunch en een kopje koffie. Dochter
Linda komt er ook bij zitten.
‘We moesten ons zelf maar zien
te redden’
Wat volgt is een aangrijpend verhaal
dat de vader met zijn oudste dochter optekent. In 1978 trouwt de in
Alkmaar geboren Siem met zijn Nel.
Het is een goed huwelijk en Nel bevalt al snel van hun eerste dochtertje
Jolanda. Ze heeft maar drie dagen
mogen leven: haar hartje werkte
niet goed. Het was de eerste van
vele tegenslagen die zouden volgen
voor het echtpaar. “Het was toen
een hele andere tijd. Er waren nog
geen praatgroepen of hulpinstanties
zoals wij die nu kennen. We moesten ons zelf zien te redden met dit
grote verlies. Mijn vader probeerde
ons te troosten met de woorden: er
komt wel weer een nieuwe”, vertelt
Siem aan de eettafel. Hoe goedbedoeld maar bot de woorden van zijn
vader ook waren, hij kreeg gelijk. in
de jaren daarna krijgt het echtpaar
drie kerngezonde dochters: Linda,
Marjolein en Michelle.
Met Nel Wever gaat het bergafwaarts
na de laatste geboorte. Ze belandt
in een postpartum (postnatale) depressie. Als in 1993 haar moeder
onverwachts overlijdt en twee jaar
later haar broer zelfmoord pleegt,
stort ze in. “Het was een verschrikkelijk moeilijke tijd voor ons als gezin. Haar moeder ging op vakantie
en overleed daar onverwachts. Ze
kwam in een kist terug. De broer
van Nel kon het niet verwerken en
pleegde zelfmoord”, blikt Siem terug.
‘Gelukkig kwam ze elk weekend thuis’
De opeenstapeling van tegenslagen
blijkt teveel voor Nel, die daardoor
wordt opgenomen. In de jaren die
volgen belandt ze in verschillende
klinieken waar ze al dan niet begeleid woont wegens haar psychische
gesteldheid. Samen met zijn dochters blijft Siem achter in hun rijtjeswoning in Hardenberg. Hoe moeilijk de situatie ook is, het leven gaat
gewoon door. Gelukkig komt Nel
elk weekend ‘gewoon’ thuis. “Die
weekenden hebben we veel leuke
dingen gedaan. We nemen haar
dan bijvoorbeeld mee naar de kinderboerderij waar ik vrijwilliger ben,
of gaan een hapje eten in de stad”,
vertelt Siem. Doordat Nel aangewezen is op een rolstoel en het gezin
afhankelijk is van het openbaar vervoer waren dergelijke uitstapjes een
behoorlijke onderneming voor het
gezin.
‘Bewust niet voor eigen gezin
gekozen’
Het is opvallend hoe openhartig
Siem uit de doeken doet hoe het
leven er voor hem en zijn gezin uit
ziet. Drie jaar geleden is Nel ontslagen uit de kliniek en sindsdien
woont ze weer thuis. Vanaf dat moment zijn echtgenoot Siem en dochter Linda mantelzorgers. Hoewel ze
dat zelf eigenlijk helemaal niet zo
beschouwen. Het duo helpt Nel
met opstaan, aankleden, eten en alle
overige dagelijkse bezigheden die
voor de meeste mensen routine zijn
geworden. Dochter Linda heeft voor
zichzelf besloten om bij haar ouders
te blijven wonen om zo goed mogelijk te ondersteunen. “Ik vind het
fijn om voor mijn moeder te kunnen
zorgen. Ik heb bewust niet voor een
eigen gezin gekozen. In feite draag
ik nu zorg voor dit gezin”, vertelt ze.
CARINOVA
Carinova is een zorginstelling die ondersteuning biedt aan mantelzorgers in
de gemeentes Hardenberg, Ommen, Dalfsen, Raalte (behalve Heino) en Deventer. In de regio’s Vechtdal en Salland is één op elke acht volwassen inwoners mantelzorger. Onder kinderen is dit aantal zelfs dubbel zo hoog. Deze
cijfers liggen in lijn met het landelijk gemiddelde.
Carinova ontvangt geld van eerder genoemde gemeentes om de mantelzor-
LUNCHNIEUWS!
Voor deze rubriek schuift een van onze redacteurs elke
week bij iemand thuis aan om samen te lunchen. Niet alleen voor de gezelligheid, maar vooral om op een luchtige,
ongedwongen manier samen nieuws te maken. Voor jou
een uitgelezen kans om iedereen op de hoogte te brengen
van het laatste nieuws, voor ons een goede manier om aan
het echte nieuws uit de maatschappij te komen.
‘Thuiszorghulp van Carinova’
Als Siem Wever ergens in oktober
2015 over zijn thuissituatie praat
tegen een collega van Natuuractiviteitencentrum De Koppel (waar
hij vrijwilliger is), stelt deze voor
om hem in contact te brengen met
zorginstelling Carinova. “Een week
later kwam er een mevrouw van Carinova uit Ommen langs om onze
situatie te beoordelen. Tijdens dat
gesprek drong eigenlijk pas door dat
Linda en ik feitelijk mantelzorgers
zijn. Er werd ons een thuiszorghulp
aangeboden, die ons sindsdien dagelijks helpt met de verzorging van
mijn v &