Αν το δούμε από μια άλλη οπτική γωνία, στη περίπτωση που οι άνθρωποι
μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες και να έχουν
ανοικτή πρόσβαση στα βασικά (και όχι μόνο) αγαθά και υπηρεσίες, ποια θα
ήταν η ανάγκη να έχουμε ως κοινωνία πολιτικούς ή πολιτευόμενους; Θα το
σκεφτόταν κανείς ότι χρειάζονται τέτοια άτομα; Θα χρειαζόμασταν
διασφάλιση γεωπολιτικών συμφερόντων, διαπραγματεύσεις με άλλες
χώρες, επενδυτικές συμφωνίες και λοιπές μαλακίες; Με άλλα λόγια, αν οι
πολιτικοί πράγματι έλυναν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρώπινη
κοινωνία, ή έφταναν έστω μέχρι ενός ορισμένου σημείου ουσιαστικής
επίλυσης (πράγμα τεχνικώς εφικτό σήμερα), δεν θα ακύρωναν τον εαυτό
τους ή τελικά το θεσμό τον ίδιο του πολιτεύειν;