Προσαρμόσου
στα νέα δεδομένα
Η Χριστίνα είναι μια νέα δικηγόρος και
από τότε που ορκίστηκε πτυχιούχος
θυμάται τον εαυτό της να τρέχει. Για
δέκα ολόκληρα χρόνια, το ημερήσιο
πρόγραμμά της απαιτούσε ένα αρκετά
πρωινό ξύπνημα, «τρέξιμο» μέχρι αργά
το μεσημέρι στα δικαστήρια και επιστροφή στο γραφείο, για να πονοκεφαλιάσει
έως αργά το απόγευμα με τις λίγες (ελέω
κρίσης) δικογραφίες, σε μια προσπάθεια
να διασώσει την... τιμή του γραφείου της.
Στα 35 της, όμως, η Χριστίνα δέχτηκε
μια βίαιη αλλαγή στο πρόγραμμά της,
μια αλλαγή που καθόλου δεν ήθελε να
προκύψει στη ρουτινιάρικη καθημερινότητά της, όσο αποπνικτική κι αν φάνταζε
αυτή μέχρι εκείνη τη στιγμή. Πριν από
δύο μήνες, ο πατέρας της, σε ηλικία 63
ετών, υπέστη έμφραγμα και εισήχθη
εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Η κλινική
του εικόνα είχε μια τέτοια εξέλιξη που
έπρεπε να λάβει μια εντατική φροντίδα.
Και έτσι, απότομα, η Χριστίνα μείωσε
τους ρυθμούς της δουλειάς της και τις
απογευματινές υπερωρίες στο γραφείο
αντικατέστησαν πλέον οι ατελείωτες
ώρες σιωπής, κρατώντας του το χέρι
στον άχαρο θάλαμο του νοσοκομείου.
Η Χριστίνα δεν είναι η εξαίρεση. Καθώς
τα χρόνια περνούν, όλοι βρισκόμαστε
αντιμέτωποι με τη σκέψη του χαμού
ενός αγαπημένου προσώπου και,
πολύ περισσότερο, με το ενδεχόμενο
απώλειας ενός γονέα, ακόμα κι αν αυτό
δεν συμβεί βίαια ή ξαφνικά. Όσο κι αν
προσπαθείς να εξορκίσεις αυτόν τον
αρνητισμό, το βιολογικό ρολόι έχει