Telmih Dergisi 1. Sayı Şiir, Hikaye, Makale, Fotoğraf | Page 31

RÖPORTAJ
|| AHMET ZARİFOĞLUYLA “ACZ” SOHBET ||

TALAT ÖZER: Babanızın gençlik tefekkürü nasıldı? Gençleri nerede ve nasıl görmek
isterdi?
AHMET ZARİFOĞLU: Babam bizleri henüz
çocukken bile büyük adamlarmışız gibi karşısına alır ciddi ciddi bir şeyler anlatırmış. O zamanlar hemen hepimiz ilkokul öncesi yaşlardayız. ‘Bunlar daha çocuk, anlamazlar’ gibi sığ
bir düşünceye sahip olmadığı için söz konusu
sohbet ne ise bize samimi bir ciddiyetle izah
edermiş. Ben pek hatırlamıyorum tabi ki, annemden ve arkadaşlarından biliyorum bunu.
Yani bırakın gençleri, kişi daha çocukken onlara büyüklükler ve olgunluklar yükleyip ona
göre konuşurmuş. Elbette oyunu, yaramazlığı,
çocukluğu da birlikte yaşadık babamla.
Cahit Zarifoğlu kısa hayatı boyunca gençlerle
daha çok hemhal olmuş, yaptıkları iş ne olursa
olsun ki özellikle yazı-çizi alanında emek veren

genç arkadaşlarına bıkmadan usanmadan gayret
ve özveri ile çalışmalarını, üretmelerini tavsiye
edip durmuştur. Hatta onları tahminlerinden
daha fazla sıkıştırarak, dürtükleyerek bazen de
azarlayarak yapmıştır bunu. Gençleri makammevki anlamında bir yerlerde görmekten ziyade; işlerinde başarılı, çalışkan, miskinleşmeyen,
iç huzurlarını daima diri tutan ve İslami değerleri asla terk etmeyen insanlar olarak görmek
isterdi.
TALAT ÖZER: Babanızın şiirlerini yazdığı
ana şahit oldunuz mu, nasıl bir haldi o zarif
şairin şairane hali?
AHMET ZARİFOĞLU: Büyük bir masası
vardı, kahverengi. Daktilosu, bolca kağıt, kalemler, kitaplar, kül tablası hatırlıyorum masasında. Özel bir çalışma odası yoktu. Biz evde
koşturup dururken o da şiirlerini yazılarını yazıyordu. Gözümde canlananlar sadece bunlar.
TELMİH | 29 | SAYI:1 YIL:1