Telmih Dergisi 1. Sayı Şiir, Hikaye, Makale, Fotoğraf | Page 18

İLTER YEŞİLAY
NUREFZA ||
Bir karanlık geceydim, sabahın sızısında,
Sen, düşlerle yüzümü yıkayıp geçen eldin,
Ufkumda kaybolurken gölgeler birer birer,
Hangi dipsiz rüyanın içinden çıkıp geldin?
Korkular, darmadağın tereddütler gibiydi,
Dokundu saçlarıma rüzgârın kanatları,
Kaç mevsim dizginler ki; dörtnala umutlarla,
Yüreğimden koparak sana koşan atları?
Düştün bakışlarıma, bir kaçak yıldız gibi,
Yere çaldın bildiğim ne varsa aşktan yana,
Geceler şairlerin matemiymiş büsbütün,
Ben siyahı gözünden içerken kana kana…
Şimdi söyle Nurefza, kim yağmur ve kim alev?
Kim tutuklu müebbet bu sevdanın içinde?
Adınla anılacak delirmiş güz matemi,
Bende nasıl kalacak? Nasıl? Hangi biçimde?
Bir akrep kıskacında ruhumun mavileri,
Bana vahalarından dingin türküler getir!
Yığılsın hüzünlerin, üstüme birer birer,
Ya sende başlat beni ya bende beni bitir,
Kalbim ki; ellerine bıraktığım emanet,
Eğil gözlerime bak, aynaya bakar gibi,
Sükûtumu renginde neye boyarsan boya,
Dua ol, yanağımdan usulca akar gibi,
Sen göğün yangısından tutuşan bir meşale,
Ben yağarken yağmuru tanımış bir damlayım,
Düşmeden götür beni kayıp şehirlerine,
Kırgın hayallerime bir daha ağlamayım,
Tılsımlı bir rüyadan uyanmaktır ansızın,
Kan gibi damla damla içine akan her iz,
Böyle olmaz Nurefza, isimsiz serüvenler,
Biz ki artık seninle varla yok kadar biriz…

Anlat bana, sen nesin? Göklerde bir kartal mı?
Bir martı mı? Denize yasaklı bir balık mı?
Sevginle bitti derken, ikili yalnızlıklar,
Med cezir cümlelerin şimdi kalabalık mı?
Bırak bigâne kalsın şaşırmış duygularım,
Taşınsın benden sana, senden bana kar ve kor,
Gölgeli kirpiklerim düşerken yanağıma,
Seni unutmak kadar seni yaşamakta zor,
Çünkü hiç kanmadım ben, ateşten sızan suya,
Sırrına dökülmedim kimsenin yaprak yaprak,
Ve hiç kimse varmadı ruhuma usul usul,
Cismimi arzularken, mazisi kanlı toprak
Artık küskün bir hayat iniyor perde perde,
İçime kül karası ince bir matem gibi,
Aşılmış vadilerim kan revan korkularda,
Yüzün ki tam kalbimde ince bir hatem gibi,
Nurefza! Bu manâlar, bu delilik, bu zehir,
Bu intihar gecesi ayrılık saatleri…
Ve, sonrası bir tokat sensiz çarpan yüzüme,
Menziline varmayan meneviş vaadleri,
Bir gün çekecek seni kayıplar mabedine,
Öksüz çocuklar gibi aşktan ağlayacaksın,
Sevdalar yön bulacak kaleminin izinde,
Çünkü sen şiir olup şiir çağlayacaksın,
Ve… Sonra döneceksin ait olduğun yere,
Çilekeş duvarların o sırlı dergâhına,
Kuşanıp kalemini beni anlatacaksın,
Memnu kelimelerin hiç bitmeyen âhına…

TELMİH | 16 | SAYI:1 YIL:1