J. L. Moreno “yarına kalma” kavramını, insanların yaşamlarını sürdürmek için kullandıkları tüm çabaların kaynağı olarak görür.
Moreno’ya göre insan hayat sahnesinde şu
anını yönetirken, geçmişinden öğrendikleri
ve geleceğini belirleme potansiyeli arasında
“bir nefes daha” almak için uğraşır. Bu uğraşlar bir ölçüde varoluşumuzu kişisel yetenek,
özellik ve beklentilerimizi kullanarak şekillendirir. Ancak bu süreç insanın kendisini
ne kadar mutlu, sağlıklı ve başarılı hissettiği
kadar diğerleri tarafından nasıl algılandığına
bağlı kalarak da önem kazanır. Mutluluğumuz; bazı durumlarda önemini fark etsek de
etmekse de yaşamımızda yer bulan eşimiz,
annemiz, babamız, çocukluğumuz, arkadaşlarımız, yaşadığımız ülke, statümüz, bizi
eğlendiren her şey, gülümsemek, tanınmak,
mevsimler, toprakla ilişkimiz, seyahat etme,
yeni şeyler öğrenme, müzik dinleme, unutma, bazı durumlarda çok özel hissetme gibi
her ne varsa çeşitli durumlarca belirlenir.
Güven ise yaşamak için altında bulunmaktan
mutluluk duyduğumuz en büyük şemsiyedir
ve daha çok yarınımızı “kimlerle başaracağımızı” tarif eder. Küçük bir bebeğin bunu niye
hissettiğini bilmeden annesinden ayrılmaktan duyduğu yoğun korku, aslında hayatta bir
şeylere bağlı kalmamızın ve güvenmemizin
ne kadar önemli olduğunu bizlere durmadan
hatırlatır. Yaşamak için çocukların başlangıçta daha çok kime güveneceği bellidir.
DOSYA 21