14) III Cesarzowa – Królowa Kijów (Prawosławie)
15) II Kapłanka – Królowa Denarów (Pogaństwo)
16) XIII Śmierć – Rycerz Pucharów (Zmartwychwstanie).
W ramach tej sekwencji zwraca uwagę w każdej z czterech grup figur (królowe, królowie itd.)
odmienna pozycja jednej karty w stosunku do trzech pozostałych. Tak więc trzej królowie następują
po sobie kolejno na pozycjach 10-12, podobnie trzy królowe na pozycjach 13-15, a rycerze
naprzemiennie z waletami na pozycjach 4-9. Również cztery pozostałe karty grupują się w ten
sposób, że trzy następują kolejno po sobie na początku sekwencji (na pozycjach 1-3), a czwarta
znajduje się na końcu (na pozycji 16). Można wprawdzie uznać, że koniec łączy się z początkiem i w
tym sensie wszystkie cztery karty następują kolejno po sobie, ale przejście od wielkiego arkanu XIII
Śmierć do wielkiego arkanu XX Sąd nie jest ruchem zgodnym z powyżej określoną sekwencją. Po
XIII Śmierci powinien ewentualnie następować XII Wisielec, a przed XX Sądem powinien być
wielki arkan XXI Świat, ale arkanom tym nie są przyporządkowane żadne karty dworskie, gdyż kart
dworskich jest tylko 16, a nie 22 jak wielkich arkanów. Ale sama sekwencja wielkich arkanów,
zgodnie z tym, jak została powyżej określona, domyka się: XIII, (XII, I, 0, XI, X, XXI), XX.
Sekwencja „kolorów” w ramach poszczególnych figur jest taka sama: Miecze, Puchary, Kije i
Denary. Dla królów są to odpowiednio pozycje 1, 10, 11, 12, dla królowych 3, 13, 14, 15, dla
waletów 2, 5, 7, 9, a dla rycerzy – 8, 16, 4, 6. W tym ostatnim przypadku po dojściu do końca
sekwencji (16) cofamy się na powrót do jej początku. Sekwencja ta jest zgodna z sekwencją
żywiołów astrologicznych wyznaczoną przez ruch słońca przez kolejne znaki zodiaku: np. Bliźnięta
(powietrze, miecze) → Rak (woda, puchary) → Lew (ogień, kije) → Panna (ziemia, denary).
Otrzymaną sekwencję kart dworskich, w której czwórki figur w różnych kolorach grupują się
zgodnie z formułą 3 + 1, a ponadto jedna z tych czwórek, rycerze, różni się od pozostałych miejscem
owej czwartej karty, niepasującej do pozostałych, jak również tym, że jej kolorem są puchary a nie
miecze, można uznać za przejaw ukrytego dział ania duchowego archetypu, którym zgodnie ze
znaną, klasyczną koncepcją Junga jest właśnie czwórca jako 3 + 1. Skądinąd jednak różnią się od
pozostałych przede wszystkim te karty dworskie, które zostały przyporządkowane czterem kartom
bramom: Rycerz Pucharów (Zmartwychwstanie) tym, że nie jest to już, jak pozostali trzej, Jezus
Chrystus jako żywy człowiek w normalnym sensie; Królowa Denarów (Pogaństwo) tym, że nie
reprezentuje ona żadnego z wielkich chrześcijańskich kościołów, jak trzy pozostałe królowe, lecz
enklawę pogaństwa w chrześcijańskim świecie; Król Mieczy (Marcin Luter) tym, że w odróżnieniu
od pozostałych trzech królów nie jest on współczesnym Jezusa, lecz należy do epoki o półtora
tysiąca lat późniejszej, a Walet Mieczy (Kuszenie) tym, że nie występuje on w roli wyłącznie
biernej, jak podczas narodzin, krzyżowania i chrztu, lecz daje odpór diabłu, jest więc tu już jakby na
poły rycerzem.
W wielu przypadkach łatwo zauważyć podobieństwo pomiędzy daną kartą dworską a wielkim
arkanem, któremu jest ona przyporządkowana. Ale z drugiej strony porównanie karty dworskiej z
wielkim arkanem jako jej archetypem ukazuje wypaczenia, do jakich dochodzi w „realnym
chrześcijaństwie”. Np. Królowa Pucharów (Katolicyzm) przedstawiona jest jako nierządnica na
bestii. Też siedzi ona, jak Jezus na karcie Umiarkowanie, na jakimś zwierzęciu o zasadniczo lwiej
postaci, ale nie dochodzi tu do wymiany energii w układzie lew – orzeł. Orzeł ducha fruwa sobie
gdzieś wysoko i nie zaprząta w ogóle uwagi Królowej skierowanej wyłącznie ku sprawom ziemskim,
a zwłaszcza ku tym, którzy sprawują ziemską władzę. Podobnie Królowa Mieczy (Protestantyzm)
ma kompozycję bardzo podobną do wielkiego arkanu Sprawiedliwość, ale o ile wielki arkan
Sprawiedliwość wyraźnie postuluje równowagę pomiędzy zasadą męską i żeńską, o tyle na karcie
16