Tambuling Batangas Publication May 22-28, 2019 Issue | Page 4

OPINYON May 22-28, 2019 Lingguhang Pahayagan ng Lalawigan ng Batangas na inilalathala tuwing Miyerkules / PRINTING PLANT: Sinag Publishing & Printing Services, National Highway, Brgy. Parian, Calamba City, Laguna. Tel nos. [phone] & [phone] / Subscription fee: One year P360.00 Six Months: P180.00 / Commercial Advertising rate: P160 per column cm / MEMBER: Publisher’s Association of the Philippines, Inc. (PAPI) / Raia Jennifer E. Dela Peña Managing Editor / P.L. Villa, RC Asa Contributing Editors / Shara Jane Falceso, Rachelle Joy Aquino, Jacquilou Lirio, Maria Carlyn Ureta staff writers / Ruel T. Landicho Lay-out Artist/ Ms. Corazon D.P. Marcial, Amber D.C Vitto Legal Consultant. email add: [email protected] & [email protected] What the Otso Diretso defeat means IF the partial, unofficial results of Monday’s midterm elections are an indication of the final tally, none of the eight anti-administration Otso Diretso senatorial candidates are going to make it to the winning circle of 12. According to the tallies, Otso Diretso candidate Paolo Benigno “Bam” Aquino is at 13th place, while another Otso Diretso candidate, Manuel “Mar” Roxas II of the Liberal Party (LP), is at 16th place. The other six are trailing far behind, almost assured of defeat. If the current trend continues, the Otso Diretso will end up as Otso Olat. So much for the LP’s self-serving claim that the people are quietly supporting the anti-administration ticket. Actually, the Otso Diretso was doomed from the start. The failure of the LP to field a full slate of 12 was already an indication of its unpopularity, due mainly to the abusive way LP politicians comported themselves when they were in power. In politics, large scale unpopularity translates to inevitable defeat in the polls. Another factor is that the Otso Diretso has no moral high ground. Its visible leaders are seen as political opportunists. One of the ticket’s rabid supporters who advocated righteousness had to abandon his sanctimonious facade when a sex video implicating him went viral in the social media. Still another factor is the exposé that Vice President Maria Leonor “Leni” Robredo was behind a discredited video that attempted to link President Rodrigo Duterte and his family to the illegal drug trade in the Philippines. The video was designed to discredit candidates closely identified with the President, and underscored that the Otso Diretso and the LP will resort to anything, even underhanded measures, just to win votes. Otso Diretso was a partnership of political convenience. The only common bond the candidates had was their opposition to the Duterte administration. There was nothing else beyond that. Roxas was an obvious oligarch; Aquino was political opportunism personified; Erin Tañada symbolized hollow leadership; Gary Alejano was linked to military mutinies; Jose Manuel Diokno identified with the left; Romulo Macalintal is money politics; Florin Hilbay is too close to ex-President Benigno Aquino III; and Samira Gutoc has no serious political platform. The lack of a clear cause among the Otso Diretso bets led to the group’s disintegration months before election day. Roxas was the first to unofficially bolt from the coalition, as seen in his separate campaign sorties as early as March. Aquino and Macalintal followed. In the end, the Otso Diretso became the Kwatro Desperado, who eventually learned that being pitiful is not enough to get elected. Likewise, the impending defeat of the Otso Diretso means the Filipino people are still very pleased with the way President Duterte is running the government, and with his relentless war against illegal drugs. It also means that the occasional odd remarks made by the President in public are non-issues as far as the people are concerned. The impending defeat of the Otso Diretso ticket likewise means that the voters disagree with the views of anti-Duterte elements like ex-President Noynoy Aquino, Vice President Robredo and Sen. Francis Pangilinan. It is also a slap on the face of outgoing Sen. Antonio Trillanes IV who in just six weeks will morph from a noisy, opinionated troublemaker in the Senate to an irrelevant has-been who will probably be in hiding for fear of his own shadow. Otso Diretso’s downfall at the ballot box should also be enough reason for the pharisees in the Catholic Church, like the double-talking Luis Cardinal Tagle and his highly politicized bishops Socrates Villegas and Pablo Virgilio David, to shut up and stop their unfounded criticism of the President. It should also be enough to discourage Sister Patricia Fox, that meddling nun from Australia who claims to love the Philippines for the past 40 years, but refuses to get naturalized as a Filipino, from entertaining plans to return to the Philippines any time soon. Knowing the kind of shady individuals behind the Otso Diretso, it is certain that they will not take defeat that easily, and they will continue to be critical of the government, despite their repudiation by the people. Ni Teo S. Marasigan Para kay Etta Rosales HINDI mo ako kilala. Hindi ka na bahagi ng pambansa- demokratikong Kaliwa noong namulat ako. Pero natatandaan kita kahit noon dahil naging lider- masa ka ng Bagong Alyansang Makabayan o Bayan. Pero mas nakilala na kitang lider ng Akbayan. Sumusulat ako sa iyo ngayon, syempre pa, kaugnay ng ibinalita mongpaghirang sa iyo ni Presidente Noynoy Aquino bilang lider ng Commission on Human Rights. Medyo nakakaasiwa nga dahil ikaw pa ang nag-anunsyo. Bakit ba, para tiyakin ang pangako ni Noynoy sa iyo at sa Akbayan? Nabansagan ka tuloy na “Etta-t” – atat! – ng mga tao. Hindi naman siguro lingid sa kaalaman mo na tumutol na ang iba’t ibang grupo – oo, mula sa pambansa- demokratikong Kaliwa – sa paghirang sa iyo. Maraming nagsalita: ang Karapatan, grupong tampok sa paglaban sa mga paglabag sa karapatang tao sa ilalim ng rehimen ni Gloria Arroyo, ang Kilusang Mayo Uno, Anakbayan at iba pa. Nitong huli, nagulat ako dahil may nagpadala sa akin ng isang larawan mula sa Facebook: ikaw, nakataas ang kamao, aktibistang-aktibista, at may tekstong “We want Etta Rosales as chief of the Commission on Human Rights.” Kampanya na pala ang pagiging hepe mo ng CHR. May permiso mo ba ang kampanyang ito? Sang-ayon ka ba rito? Simple lang ang punto ko kaugnay nito at sa paghirang sa iyong pinuno ng CHR: delicadeza o, dahil minsang naging islogan ng Akbayan ang “Marangal,” dangal. Hinihimok o hinahamon kita: Tanggihan mo na lang ang paghirang sa iyo sa nasabing posisyon, kung may delicadeza o dangal ka bilang tao o nagpapakilalang aktibista. “Bakit naman?” maitatanong mo. Kasi ayaw ka ng maraming organisasyon. Tama ka sa isasagot mo, puro pambansa-demokratiko naman ang tutol sa paghirang sa iyo. Pero kahit saang anggulo mo tingnan, dapat silang ituring na mahalagang boses sa pagpili ng mamumuno sa CHR: karamihan ng paglabag sa karapatang tao, sa kanilang hanay. Tumaas din kasi ang ekspektasyon ng mga aktibista sa posisyon ng hepe ng CHR dahil kay Leila de Lima na huling humawak dito. Ipinakita niya na posibleng kahit hindi aktibista ang maupo rito, basta bukas ang isip, walang galit sa Kaliwa, at malinaw ang konsepto ng karapatang tao, may maiaambag sa pagtatanggol sa karapatang tao. Walang tiwala sa iyo ang mga aktibista, na siyang puntirya ng malulubhang paglabag sa karapatang tao. Marami nang nasabi: ang paghati mo sa paglaban para sa katarungan para sa mga biktima diktadurang Marcos, kawalang-aksyon mo noong pinuno ka ng House Committee on Human Rights, pagiging red-baiter mo at iba pa. Sigurado, marami kang sasabihin para ipagtanggol ang rekord mo. Iyun lang, tiwala akong hindi mo masasagot nang sapat ang mga tuligsa sa iyo. Datos kasi ang batayan ng mga akusasyon at galing, muli, sa hanay ng mga nilalabag ang karapatang pantao – na dapat ituring, sa wika ng civil society na nauunawaan mo, na “stakeholders” sa CHR. Pero kahit huwag na nating pasukin iyan. Isang tanong lang: Gusto mo bang matulungan ng CHR, sa kabila ng mga limitasyon nito, ang mga biktima ng paglabag sa karapatang tao? Kung oo, dapat maunawaan mong hindi magiging epektibo ang pinuno nito kung hindi siya pinagkakatiwalaan ng mga biktima at mga grupo nila. Ang tantya ko, may pahabol kang sagot sa tanong na ito: “Pero kailangan din ng katarungan ang mga biktima ng paglabag ng New People’s Army sa karapatang tao.” Oo nga pala, bagamat wala ka sigurong nasabing magandang nagawa ng NPA mula nang mamuno ka sa Akbayan, pinuri mo na minsan ang militar at pulisya. Mismo. Bagamat institusyon ng reaksyunaryong Estado ang CHR, wala pa yata akong alam na termino diyan na todong nag-imbestiga sa mga “paglabag sa karapatang tao” ng NPA. Kapag nagkataon, unang beses na magaganap ito sa ilalim mo, ng isang nagpapakilalang progresibo. Hindi ko alam kung ituturing mong karangalan ito. Higit pa riyan, pumapatungkol ang paglabag sa mga karapatang pantao sa Estado, hindi sa ibang pwersang pampulitika katulad ng NPA o National Democratic Front. Dapat alam mo na iyan, pero binabaluktot ng mga kapanalig mo ang konsepto ng karapatang pantao para saklawin ang huli. Para diyan mo ba papamunuan ang CHR? Tanggihan mo na lang ang posisyon, Etta. Batay sa isang panayam kina Frank Pascual, Sonny Melencio at Ricardo Reyes, masama ang loob ninyo dahil hindi sinuportahan ni Noynoy ang pagiging senador ng ika-13 si Risa Hontiveros. Pero marami namang ibang posisyon. Huwag din sigurong Repormang Agraryo, Paggawa, Edukasyon o iba pa. Tagapagsalita ni Noynoy, ayaw mo? Sakto kayo diyan. Kaunting dangal naman. 13 Hulyo 2010