Tambuling Batangas Publication February 07-13, 2018 Issue | Page 4

OPINYON Pebrero 07-13, 2018 Lingguhang Pahayagan ng Lalawigan ng Batangas na inilalathala tuwing Miyerkules / PRINTING PLANT: Sinag Publishing & Printing Services, National Highway, Brgy. Parian, Calamba City, Laguna. Tel nos. [phone] & [phone] / Subscription fee: One year P360.00 Six Months: P180.00 / Commercial Advertising rate: P160 per column cm / MEMBER: Publisher’s Association of the Philippines, Inc. (PAPI) / Raia Jennifer E. Dela Peña Managing Editor / P.L. Villa, RC Asa Contributing Editors / Shara Jane Falceso, Rachelle Joy Aquino, Jacquilou Lirio, Maria Carlyn Ureta staff writers / Ruel T. Landicho Lay-out Artist/ Ms. Corazon D.P. Marcial, Amber D.C Vitto Legal Consultant. email add: [email protected] & [email protected] Crowdsourcing Cha-cha LISTEN to what the people have to say. That’s what Senate President Pro Tempore Ralph Recto suggests to the members of the consultative committee created by President Rodrigo Duterte to revise 1987 Constitution. It’s a sound suggestion. That view had earlier been aired by former Senate President Aquilino Pimentel Jr., who said that the people should be actively involved in the entire Charter change process, and not just when they cast their vote during a referendum-plebiscite to approve a draft constitution. The fundamental law, after all, is the framework that governs the affairs of the nation for many years and even decades to come, as it lays down the basic principles and the structure that the government must follow as well as the rights and responsibilities of the citizenry. Drawing the widest possible participation by the people in Cha-cha guarantees that the citizenry will be sufficiently educated on how government works, and more important, that they themselves realize that they have a stake in the future of this nation. Teo S. Marasigan Magkano ang Buhay ng Aktibista? HINDI NA maikakailang pambansa, sistematiko at tuluy-tuloy ang pamamaslang sa mga aktibista sa ilalim ng rehimen ni Gloria Macapagal- Arroyo. Sinasabing kulang- kulang anim na daang (600) aktibista – kasapi at lider ng mga organisasyon, taong simbahan, abogado at iba pa – ang pinaslang simula noong 2001. Kadalasang ang gumagawa ay iilang armado – tinatawag na ngang “death squads” – na may tiyak na impormasyon kung nasaan ang kanilang target. Para sa mga sumusubaybay sa isyu, usap-usapan na kung sino ang huling pinatay kanina, kahapon, noong isang araw o linggo, at saan. Taliwas sa naunang akusasyon ng gobyerno, partikular ni National Security Adviser Sec. Norberto Gonzales, ang mga layuning mababakas sa mga pagpatay ay nagtuturong ang gobyerno ang nasa likod nito, hindi ang Kaliwa o ang Partido Komunista ng Pilipinas. Sa publiko, naghahasik ng takot ang pamamaslang – para huwag sumali o tumulong sa mga aktibistang organisasyong kinabilangan ng mga pinatay. Sa organisasyon ng mga aktibista, nanggugulo ang pamamaslang, bagamat maaaring panandalian lamang. Sa ganitong mga paraan din tinatamaan ang kilusan para sa pagpapatalsik kay Arroyo. “Internal na pagpupurga” ang tawag ni Gonzales sa akusasyon niyang ang PKP, sa pasimuno ni Jose Ma. Sison, ang gumagawa ng pamamaslang. Pinagdugtong niya ang bansag na “terorista” kay Sison at ang pagpatay ng PKP sa mga kasapi nito noong unang bahagi ng dekada 1980. Pero hindi PKP, o mga aktibistang organisasyon, ang makikinabang sa mga layuning nasa itaas. Bukod pa rito, sinumang nag-aral ng kasaysayan ng PKP ang makakapagsabing puspusang tinuligsa ng PKP mismo ang pagkakamali nito. Noong rumaragasa ang trahedyang ito, si Sison ay nasa bartolina. Sa ganitong pagtingin, malaking kasinungalingan at tusong pakana ng rehimen ang pagsasabing ang PKP o mga aktibistang organisasyon ang salarin sa mga pagpatay. Gayundin ang pagsasabing ang mga anti-Arroyong elemento sa militar – na diumano’y nakipag-alyado sa Kaliwa para patalsikin si Arroyo – ang nasa likod ng pamamaslang. Gustong sagarin ng rehimen ang pakinabang sa pamamaslang at pasamain sa opinyong publiko – at sa gayon ay ihiwalay para lalong birahin – ang nangungunang mga kalaban nito. Pero hindi niyayakap ng opinyong publiko ang ganitong mga paningin. Kaya grabeng kasamaan ang ipinakita ng rehimen sa pagpatay kay Sotero Llamas. May partikular na motibo ang pagpatay sa kanya: Ang palabasing totoo ang kasinungalingan ng rehimen. Paano, kilala si Llamas na dating lider ng PKP na nitong huli ay tumakbong gobernador ng Albay – na, sa mata ng publiko, ay pagdistansya sa PKP. Sa pagpatay kay Llamas, gustong palabasin ng rehimen na pinapatay ng PKP ang mga lumalayo rito, na hindi nito matanggap ang pagsalungat ng opinyon, na wala itong sinasanto, at – sang-ayon sa akusasyon ng rehimen – gusto nitong patayin si Arroyo at iba pang pulitiko. Grabeng kasamaan ito. Hindi pagtigil sa pamamaslang ang naging tugon ng rehimen sa paglakas ng opinyong publiko laban dito, kundi pagsasamantala at pagsisinungaling: Pagbira sa kalaban, at pagsasabing ang mga biktimang organisasyon ang salarin. Para bigyan ng buhay ng katotohanan ang kasinungalingan, pinag-alayan ito ng bagong dugo. Malaon nang ipinakita ng rehimen na wala itong pagpapahalaga sa katotohanan. Ngayon, ipinapakita rin nitong wala itong anumang pagpapahalaga sa buhay. Tanging interes na magkapit-tuko sa yaman at kapangyarihan ang nananaig dito ngayon. Sa duwag at patraydor na pagpatay ng rehimen, gayunman, lumulutang ang matapang at prinsipyadong buhay ng mga pinatay. Karaniwang tao silang inilaan ang buhay, lakas at talino para sa hindi karaniwang pagbabagong kailangan ng ating lipunan. Sa pagpatay sa kanila, dapat managot ang mga kriminal. Higit pa rito, gayunman, sa halaga ng buhay nila, dapat baguhin ang sistemang nagluluwal at bumubuhay sa mga kriminal. Ayon nga sa makatang si June Jordan, “Itinutulak ng kasaysayan ang mga dinahas sa karahasan at, isa sa mga araw na ito, ang karahasan ay literal na maghuhudyat ng katapusan ng karahasan bilang paraan”. Magkano ang buhay ng aktibista? Mahal. Kabulukan ng lipunan ang isinasakdal. 11 Hunyo 2006