Tambuling Batangas Publication April 17-23, 2019 Issue | Page 4

OPINYON April 17-23, 2019 Lingguhang Pahayagan ng Lalawigan ng Batangas na inilalathala tuwing Miyerkules / PRINTING PLANT: Sinag Publishing & Printing Services, National Highway, Brgy. Parian, Calamba City, Laguna. Tel nos. [phone] & [phone] / Subscription fee: One year P360.00 Six Months: P180.00 / Commercial Advertising rate: P160 per column cm / MEMBER: Publisher’s Association of the Philippines, Inc. (PAPI) / Raia Jennifer E. Dela Peña Managing Editor / P.L. Villa, RC Asa Contributing Editors / Shara Jane Falceso, Rachelle Joy Aquino, Jacquilou Lirio, Maria Carlyn Ureta staff writers / Ruel T. Landicho Lay-out Artist/ Ms. Corazon D.P. Marcial, Amber D.C Vitto Legal Consultant. email add: [email protected] & [email protected] A drop of sense If you have ever listened to the slow drip of water from a faucet, and waited for it to fill a pail just so you could go on with your day, you would know three things: patience, patience and patience. The water supply problem continues to hound many households, and no matter how hard we try, we cannot escape the sad reality that something had gone wrong somewhere. So, what do we do about it? A shortage of any kind — cash, food, water, electricity, time, yes even patience — can bring a person to his knees. You lack cash, so you need to work. You work, but you lack time, because you don’t have water or electricity, so yes, you lose your patience. It’s all intertwined. Somehow, we go on, but it is an uncomfortable situation that could drive one to despair. The question that hounds us is why there is water scarcity at all. The earth is 70 percent water, and desalination is already possible. The answer lies in two realities: ever-increasing consumption which leads to depletion of resources; and lack of proper systems to make water available everywhere all the time. A United Nations paper explains it this way: “Water scarcity can be a result of two mechanisms: physical (absolute) water scarcity and economic water scarcity, where physical water scarcity is a result of inadequate natural water resources to supply a region’s demand, and economic water scarcity is a result of poor management of the sufficient available water resources. “According to the United Nations Development Programme, the latter is found more often to be the cause of countries or regions experiencing water scarcity, as most countries or regions have enough water to meet household, industrial, agricultural and environmental needs, but lack the means to provide it in an accessible manner.” This is exactly what happened to us. After weeks of water shortage issues across Metro Manila and other parts of the country, we figured out that the water management system in our beautiful islands has been defective all along. We had been letting a leak of ill proportions go on unrepaired for so long just because no one has had the will to change the pipes, so to speak. Well, President Rodrigo Duterte approved a “draft master plan that will make an integrated approach in addressing water supply concerns not just in Metro Manila but the whole country,” as reported in this paper yesterday. It will be incorporated in an executive order (EO) Secretary Karlo Nograles said, which Duterte may sign soon. Nograles opined that this would be the “fastest way” the government can resolve the country’s water resource concerns. Of course, do we believe that fastest is always best? That remains to be seen. For now, the goal of the EO is to “review all concession agreements with water distributors and cooperatives, address problems on sewerage and sanitation, irrigation, flood management and watershed management.” That is a monumental task, but maybe not as much as creating a body that would oversee (and be responsible for) the whole system of managing our water resources. According to the report, the National Water Resources Board will be reconstituted “into a body that will be responsible for policy-making, direction- setting and the integration of all government efforts involving water.” An “integrated approach” ideally results in a seamless and smoother flow of operations, as well as a better ability to address potential problems without too much time wasted. The idea is a drop of sense amid the complicated setups our government agencies appear to have ended up in through the years. Coordination among different but related agencies had been a problem before that some departments are already trying to change under this administration. Working together is a concept that we Filipinos think we know very well, but based on the various challenges we have been facing, from shortages to calamities, it is something we all still need to learn. Ni Teo S. Marasigan Makabayang Sipat sa Makabayan Slate Noong Marso 3, inanunsyo ng Koalisyong Makabayan ang siyam na kandidatong senador na ineendorso nito. Nangunguna syempre ang kandidato nitong si Neri Colmenares, aktibistang abogado at mambabatas sa mahabang panahon. Kasama rin ang mga kandidato ng Liberal Party na nakilala na dahil sa matapang at mahusay na pagtuligsa sa rehimen ni Rodrigo Duterte: sina Chel Diokno, Samira Gutoc, at Erin Tanada. Kasama rin si Florin Hilbay, kahit kilala siyang tagapagtanggol ng rehimen ni Noynoy Aquino. Isang bungkos sila kasama ni Colmenares dahil sila ang nasa unahan ng pagtuligsa ngayon sa rehimeng Duterte. Pero kasama rin ang ilang kilalang pulitiko: Bam Aquino, Nancy Binay, Serge Osmena at Grace Poe. Lahat sila, pana-panahon sa nakaraan, ay nakipagtulungan na sa Koalisyong Makabayan sa iba’t ibang isyu — bagamat hindi konsistent. Bakit sila ineendorso ng Koalisyong Makabayan? Malinaw ang dahilan sa pahayag nito: pagkakaisa sa mga batayang kahilingan ng mga mamamayan sa ilalim ng rehimeng Duterte. Pagbasura sa TRAIN Law at paglaban sa Cha-cha. Respeto sa kababaihan, karapatang pantao, at karampatang proseso. Soberanya sa West Philippine Sea. Usapang pangkapayapaan sa National Democratic Front. Sa pangkalahatan, katanggap-tanggap ang hanay, dahil walang malapit kay Duterte. Lahat, sa minimum ay pana- panahong tumataliwas sa kanya, kung hindi man tumutuligsa. At lahat, handang makipagtulungan sa Koalisyong Makabayan. Mula sa perspektibang aktibista, madaling makita na iyung mga kilalang pulitikong nabanggit ay hindi matatag at tuluy-tuloy na tumindig sa lahat ng nabanggit na isyu sa nakaraan. Posible rin na hindi sila matatag at tuluy- tuloy na tumindig sa lahat ng isyung nabanggit sa hinaharap. Ganyan naman ang malalaking pulitiko sa kasaysayan ng bansa; walang dahilang umasa sa kanila. Pero bakit ba sila lumalapit sa Koalisyong Makabayan? Maraming dahilan, pero dalawa muna: Una, patunay ito ng tunggalian ng mga paksyon ng naghaharing uri. Hindi mapagbigyan ng dominanteng paksyon ni Duterte ang lahat — sa posisyon sa gobyerno at pang-ekonomiyang pakinabang. Kailangan ng mga nae- etsapwerang paksyon ng kaalyado para sa mga taktikal na layunin, pati eleksyon. Ikalawa, dahil makabuluhang pwersang pampulitika ang pambansa- demokratikong Kaliwa sa Pilipinas. Kapag eleksyon, makikitang hindi totoo ang sinasabi ng ilang intelektwal at grupo: na lipas na at mahina ang Kaliwa sa bansa. Maraming pulitikong gustong ma-endorso ng Kaliwa. Marami pa ngang nagpapanggap na maka-Kaliwa — patunay ng pagkakaisa ng Kaliwa at ng masa. Pero bakit sila tinatanggap ng Koalisyong Makabayan? Dahil dalawa lang ang pwedeng gawin ng Kaliwa sa bawat pagsisikap — sa pagpapatalsik man ng pangulo o paglulunsad ng kampanya o pagpapanalo sa eleksyon: ang makipagkaisang-prente o hindi. At sa pakikipagkaisang-prente sa isang taktikal na layunin at yugto, hindi makokontrol ang gagawin ng alyadong pulitiko habang at pagkatapos. Pero tuluy-tuloy ang kilusang masa, at tuluy-tuloy ito sa pagtuligsa sa gawaing masama, kahit pa naging alyado ang gumawa. Tuluy-tuloy rin naman ito sa pagsisikap na paunlarin ang mga napagkaisahan sa mga alyado. At malinaw ang Kaliwa: hindi nakikipag- alyado sa mga pinakabulok, sa mga Marcos at kay Gloria Macapagal- Arroyo; konsistent ang Kaliwa sa pamumuno sa pagtuligsa sa kanila. Isang masigalot na halimbawa: pakikipag-alyansa ng Koalisyong Makabayan kay Manny Villar sa eleksyong 2010. Sinikap noong kausapin si Noynoy Aquino, pero siya ang tumanggi; samantalang si Villar, nag-alok ng pagkakaisa. Nangako siya sa Makabayan na papanagutin si Arroyo, pero hindi niya tinuligsa noong kampanya. Inalyado rin niya si Bongbong Marcos noon at ngayon ay dikit siya kay Duterte. Malinaw: hindi makokontrol ng Koalisyong Makabayan ang gagawin ng alyado nito. Pero sa panahong iyun, sa kalagayang ni ayaw humarap sa pakikipag-usap ni Noynoy Aquino, ano ang pagpipilian nito? Ang tumakbo nang solo, walang taktikal na alyado? Talo sa eleksyong iyun ang mga kandidatong senador ng koalisyon, pero tiyak na mas mahina pa ang kampanya nito kung hindi nakipag-alyado. Si Lenin ang gurong Marxista na maraming isinulat kaugnay nito. Tungkol sa paglahok sa reaksyunaryong eleksyon at parlamento — at tinanggap ni Georg Lukacs, isang pilosopo, ang puna tungkol rito. Tungkol sa pagiging ultra-Kaliwa ng hindi paglahok. Tungkol sa pakikipag-alyansa sa mga paksyon ng naghaharing uri — kahit pansamantala, papaling-paling at oportunista ang mga ito, at iba pa. May maganda siyang sinabi minsan: “Sinuman ang umaasa sa ‘purong’ rebolusyong panlipunan ay hindi kailanman makakakita ng gayon sa kanilang buhay. Ang ganoong tao ay nagpapabalat-bunga tungkol sa rebolusyon nang hindi nauunawaan kung ano ang rebolusyon.” Masalimuot na teorya-at-praktika ang rebolusyon: ugnayan ng Marxistang prinsipyo at ng mabunga sa pulitika. Mayroon ding mga nagtatanong, kung hindi man nagpapahayag ng diskuntento: bakit hindi inendorso ng Koalisyong Makabayan ang mga kandidato ng grupong Labor Win? Hindi ba’t mas matatag sa nabanggit na plataporma ang mga lider- manggagawang sina Sonny Matula, Ernesto Arellano, Allan Montano, at Leody de Guzman? Hindi ba’t nakasama na sila sa mga rali laban kay Duterte? Hindi ko alam ang eksaktong paliwanag ng Koalisyong Makabayan, at nagpahayag na itong handang dagdagan ang inendorso. Pero ito ang masasabi ko: mayroon nang alyansang Labor Win, kung saan nakapaloob si Colmenares. Pag-abante na ito mula sa nakaraan, na hindi nagkakaisa ang naturang mga grupo kapag eleksyon. Nitong Mayo Uno 2018 lang sila nagsama-sama sa isang mobilisasyon. Masalimuot ang kasaysayan ng mga organisasyong sumusuporta sa Koalisyong Makabayan, tampok ang Bagong Alyansang Makabayan o Bayan, at ng ilang grupo sa Labor Win, tampok ang Bukluran ng Manggagawang Pilipino. Ang pangkalahatang tunguhin sa hinaharap ay pagkakaisa. Pero ang pinagmulan ay matinding tunggalian. Sa ngayon, ito ang inaabot ng pagkakaisa; hindi na masama. Makukwestyon ba ang pagiging prinsipyado at progresibo ng Makabayan dahil dito? Sobra naman! Mas may batayang magtiwala sa koalisyon at mga bumubuo nito kaysa husgahan ito batay sa eleksyon. Mahalagang paalala: sekundaryang porma lang ito ng pakikibaka; mas mahalaga ang kilusang masa. Magmumula lang ang ganitong husga sa taimtim ang sampalataya sa bulok na eleksyon sa bansa. Masalimuot man ang sekundaryo, malinaw kung nasaan ang progresibo. 05 Marso 2019