Belevenissen van een nieuwkomer
Ophemert vanaf de Waal
De eerste keer dat ik in Tiel op een bootje
stapte om dit schitterende gebied vanaf
de Waal te bekijken, woonden we hier net
een paar weken. Zoals dat gaat als je de
omgeving vanaf het water ziet, kon ik me totaal niet oriënteren. De mij bekende
kenmerken op het land waren niet zichtbaar.
Een tijdje terug verschijnt er een uitnodiging van Ruimte voor de rivier in mijn mailbox
om de langsdammen vanaf een rondvaartboot te bekijken. Zoals jullie weten loop
ik graag langs de Waal en heb het project met belangstelling gevolgd. Dus me
aangemeld.
En afgelopen woensdag blijkt dat er velen hetzelfde hebben gedaan. We stappen op
bij aanlegsteiger van de veerpont en worden hartelijk welkom geheten. We boffen
enorm met het weer. Dat maakt het tot een heus uitje. Zodra de boot wegvaart,
worden we gevraagd naar beneden te gaan. Daarna leggen de mensen van
Rijkswaterstaat en de aannemer ons uit hoe het project is verlopen. De 10 km van
Wamel naar Ophemert wordt als proefproject gebruikt om te kijken of langsdammen
het water sneller afvoeren dan met kribben. Ook dit keer verbazen de maten: 90
meter tussen de oever en de langsdam, 230 meter voor de professionele vaargeul.
Wat is die rivier toch indrukwekkend breed, ook in cijfers!
Als we later weer aan dek een praatje maken met iemand van Rijkswaterstaat komt
er toch antwoord op de vraag of het veiliger wordt om te zwemmen in de rivier.
Juist niet dus. Omdat er ook recreatievaart in de oevergeul mag gaan varen, wordt
die verder uitgebaggerd. En daar zal flinke stroming zijn. En bij de openingen in de
langsdam is het helemaal oppassen geblazen. Jammer!
Nieuwsgierig ben ik of het dit keer wel lukt te weten waar we ongeveer zijn. De dijk is
een vaste route en voor zover het rijden op een dijk dat toelaat, wordt er altijd goed
naar buiten gekeken. De buitendijkse huizen in Tiel zijn duidelijk te zien. Al snel zie
ik de koeien in de “wetlands” net na Tiel lopen. De steenfabriek is natuurlijk een heel
duidelijk herkenningspunt. Je merkt aan de medepassagiers dat er extra goed wordt
gekeken als we in de buurt van het eigen huis komen. Hier en daar zie je een klein
stukje van een dak waaruit je ook kunt opmaken waar je bent.
Maar eenmaal na Zennewijnen komen we bij ons dorp. De mast van de sirene steekt
boven de dijk uit. Wie weet is het te zien op de foto hierboven. Daarna blijft het
meeste verborgen achter het vele groen. Een enkele hoge boomgroep komt me
bekend voor en natuurlijk de kerktoren van de Maartenskerk. En verbeeld ik het me
of wordt die in de paar jaar dat we hier wonen ook al meer aan het zicht onttrokken?
Voor wie er niet bij was: in september wordt het project opgeleverd. Dan kunnen we
gaan kijken wat het effect op de oev \