Belevenissen van een nieuwkomer
Dijkverbetering
Altijd al waren wij geïnteresseerd in waterwerken en zeker
de dijken zo typerend voor ons land. Op vakantie in het
buitenland raken we vaak in gesprek met mensen over
dat bijzondere fenomeen in Nederland. Het spreekt tot de
verbeelding dat wij met zoveel mensen onder de zeespiegel leven, wonen, werken.
De verhalen over de bijna-overstromingen eind 20-ste eeuw en de evacuatie
in 1995 komen ons geregeld ter oor. Nog steeds springen tranen in ogen als
mensen vertellen over het emotionele moment van de uittocht uit hun huis en
streek en de welkom bij terugkeer. Sinds wij hier wonen bezoeken we de meeste
voorlichtingsavonden die over veranderingen in de waterbeheersing gaan.
Omdat het ons nu ook zelf betreft. Het is nu in ons dagelijks leven zo zichtbaar. En
veranderingen aan de dijken, in de uiterwaarden en in de Waal treffen ons direct.
Het valt op hoeveel projecten er in die krappe 3 jaar al voorbij zijn gekomen en deels
uitgevoerd.
Zo bezocht ik vorige week de voorlichtingsavond over de dijkverbetering. Er lijkt een
duidelijk verhaal met een duidelijk plan. En of we alsjeblieft ook mee willen denken,
want er is geleerd van het verleden. En of we willen nadenken over meepakkansen.
Die houden in dat er meteen in het werk meegenomen kan worden wat wij zelf of
voor het algemeen belang nodig vinden. Dan hoeft niet achter elkaar de spa de
grond in. Er is over nagedacht. Het gaat per slot om onze gezamenlijke veiligheid
en die van het hele achterland. En de bereidheid om de pijnlijke punten zo goed
mogelijk in samenspraak met de betreffenden op te lossen komt helder over. Maar
vooral is er ook veel niet duidelijk nog.
Er zijn grote kaarten en luchtfoto’s waarop te zien is wat er nu al bekend is dat er
moet gebeuren. Het wordt meteen zichtbaar welke ingrijpende gevolgen dat voor
sommige bewoners zal kunnen hebben. Houd je nog tuin over of wordt je huis zelfs
onbewoonbaar, omdat de dijk dan bijna tegen je gevel aan zal komen? Als je hier
niet woont, gaat het over het algemeen belang. Nu zie je de mensen die daar offers
voor moeten brengen. Dat verschil tussen algemeen belang en persoonlijk belang
wordt hier schrijnend zicht- en voelbaar. Voor anderen lijken er echter ook voordelen
in te zitten.
De mensen uit het dorp die ik hierna spreek, hebben ervaring met de vorige keer.
Het blijkt meer dan 30 jaar te hebben geduurd tussen de eerste berichten en het
gereedkomen ervan. Veel mensen hebben jarenlang in onzekerheid geleefd of ze
wel konden blijven wonen waar ze woonden. De plannen veranderden bovendien
nog vaak. Hoe lang zal het dit keer gaat duren? Wij zijn benieuwd of we het gaan
meemaken.
Voor nu een mooie lentetijd gewenst,
Knier