Belevenissen van een nieuwkomer
Belevenissen van een nieuwkomer
Kleurloos prachtig Ineens besef ik dat het kleurloze in de winter me iets brengt. Nou ben ik een kleurenfan. In huis en buiten houd ik erg van kleuren. Maar wat winter winter maakt, is ook een gebrek aan kleur. Weinig licht en soms hele dagen grijsgrauw zonder dat het naar een hoogtepunt gaat. De dagen beginnen dan grijs en eindigen even grijs. Alsof er geen zon bestaat en er geen midden op de dag is. Hoe anders als de zon wel schijnt en vooral aan het eind van de middag zo kleurrijk ondergaat. Hier kunnen we dat zo goed zien: van de heldere lichtgele bol naar de rijke warme oranjerode kleuren als de zon achter de dijk verdwijnt. Nu, dankzij het ruime weidse verkijken hier zie ik hoe geweldig dat is. Een accu-oplaadmoment aan het eind van de dag. Als het past, ga ik er voor zitten, staan of liever nog, buiten lopen op de dijk. Toen ik in december het idee kreeg om deze keer over het kleurloze land te schrijven, maakte ik alvast foto’ s van het dorre bruin-beige gras. Door de geringe sobere kleuren ga je de kleine verschillen veel beter zien. Wordt in de andere jaargetijden je aandacht meteen getrokken naar felle en heldere kleuren, nu moeten we het met heel weinig doen. In dat verfijnde stille palet van kleur speelt schaduw een grotere rol ontdek ik. Inmiddels zitten we al een tijdje in een sneeuwwit landschap, waarin nog minder kleur te zien is. En toen ik vandaag daar doorheen wandelde in de heldere ochtendzon viel me op dat binnen de grote witte vlakte veel tinten wit, grijs en bruin zaten. En zoals op de foto hopelijk te zien is, wordt een schaduw van een deel van het land dat iets hoger ligt ineens een groot grijs vlak. Als ik dan op mijn hurken van dichtbij kijk, zie je dat al die kleine ijskristallen kleine schaduwtjes geven. Dat maakt het grootse witte vlak niet hetzelfde als een egaal wit geschilderde vloer. Dit leeft, trilt, zindert, al is het van de kou. Eigenlijk wel apart dat je steeds beter en meer gaat zien als er weinig kleur is. Een Nederlandse kunstenaar, Jan van Schoonhoven, heeft van papier en karton witte werken gemaakt met allemaal vlakjes. Die vlakjes staan in verschillende schuine standen, waardoor het licht een grote rol erbij krijgt. Bij elke lichtinval veranderen ze, bij elke andere plek die je inneemt ook. Heel rustig word je ervan. Je blijft kijken terwijl er bijna niets te zien is. Wonderlijk toch!? Nou hebben we sinds een jaar ofzo een website van en over ons prachtige dorp. Daar kun je ook foto’ s op laten zetten. Zou het niet leuk zijn als we dat meer zouden doen? Want ik ben niet de enige die zoveel moois hier ontdekt. Stuur uw mooie foto’ s digitaal via de mail naar foto @ ophemert. nl. Via de website ophemert. nl contact foto’ s kunt u ze dan bekijken. Dan kunnen we elkaar inspireren om nog meer prachtigs te zien hier.
Veel ontdekplezier van Kniertje.- 5-