Belevenissen van een nieuwkomer
Gewenst en on(gewenst)kruid
Wandelend geniet ik van de vrolijke
bloemen op de dijk. Een prachtige
openbare bloemenzee met weinig
onderhoud. De boterbloemen, fluitenkruid,
paardenbloemen, de zuring, het paarse
klaver en wat al niet waarvan ik de namen
niet weet. Terugdenkend aan de eerste
zomertijd hier en onze wandelingen in
de uiterwaarden herinner ik de verrassing
over de steeds wisselende kleuren van de
bloeiende kruiden. Het gekke is dat we het
meeste dat daar zo mooi bloeit liever niet in
de tuin hebben. Onkruid heet het dan ineens.
In de loop van onze tuinen in ons leven is de
liefde voor tuinieren steeds meer gegroeid.
Al in ons eerste nieuwbouwtuintje maken we
een plan. Waar kun je in de zon zitten, waar
kunnen de kinderen spelen en waar zetten
we welke planten en struiken neer. Hebben
we nog een hoekje voor wat kruiden over?
Voor een boom is geen ruimte.
Wat ik leuk ben gaan vinden, zijn de planten die spontaan in onze tuin komen
groeien. In de volgende tuin komt bijvoorbeeld een els aanwaaien. Die mag blijven
en groeit uit tot een mooie boom; in deze tuin welkom. Daar hebben we dan extra
schik in. Een cadeautje van de wind of een vogel.
Als wij naar de bossen verhuizen, groeit er spontaan een kruipend plantje met helder
gele bloemetjes. Penningkruid kocht ik voor de vorige tuin in het tuincentrum.
Elk jaar verdween het weer. Maar hier groeit het als kool. En ja, dan begint het te
woekeren en wordt het eerder gewenste plantje ongewenst kruid.
In het Hèmerse leveren we een gevecht tegen gras op plekken waar je geen gras wil.
Gelukkig komen er ook teunisbloemen, kaasjeskruid en klaprozen aanwaaien. Aan
de teunisbloemen bewaar ik mooie herinneringen aan de tijd dat de kinderen klein
waren. In de zomer mochten ze laat opblijven om te zien hoe ze hun stralend gele
bloemen openvouwen. Een wonder waar je bij zonsondergang bij kan zitten kijken
zo snel gaat het. De gezichtjes van onze kinderen zal ik niet makkelijk vergeten.
Zo ook met de klaprozen die me een vakantiegevoel geven. Langs de snelwegen in
Frankrijk staan er altijd zoveel. Dus die mogen ook blijven. Maar ja, niet met zoveel!
Inmiddels heb ik er misschien al duizend om geschoffeld. En toch wil ik ze niet
allemaal kwijt. Gewenst en ongewenst kruid ligt soms heel dicht op elkaar.
Het spel tussen mijn wil en dat van de natuur geeft me plezier en ja, soms ergernis.
Een hele plezierig bloeiende zomer gewenst,
Kniertje.
-5-