Eftir því sem meiri hraði er í lífi hundsins þeim mun erfiðara
ef fimm kynslóðir eru lausar við taugaveiklaða einstaklinga.
verður það fyrir hann að þola við. Í ræktun eru þetta alls ekki góðir
Ein undantekning í þessum fimm kynslóðum og ræktandinn gæti
einstaklingar. Ef hundur er slæmur á taugum í daglegu lífi ætti alls
lent í vandræðum við að losna aftur við slæmar taugar í sínum
ekki að nota hann í ræktun - alveg sama hversu fallegur hann er
línum.
eða heilsuhraustur að öðru leyti. Þetta er mín bjargfasta trú sem
Ekki gleyma að í þessu sambandi er mikilvægt að kynnast vel
ræktanda.
rökkunum sem þú notar í ræktunina. Ef rakkinn kemur annars
Ég hef allt of oft séð taugaveiklaða hunda notaða í ræktun í krafti
staðar frá þá skaltu reyna að hafa hann á heimilinu í einhvern
útlits þeirra eða vegna þess að ræktandinn telur þá uppfylla
tíma. Þetta geri ég vegna þess að ég vil þekkja rakkana sem ég
heilsufarskröfur. Ef hundur er taugaveiklaður líður honum yfirleitt
nota í minni ræktun. Hundur getur verið sýningarstjarna en samt
illa og eigandinn þarf iðulega að aðlaga líf sitt þessari veiklun
verið slæmur á taugum. Eigandi eða sýnandi getur leynt slíkum
hundsins. Stundum verður fólk hreinlega blint á slæmar taugar
galla en gallarnir koma alltaf fram í erfðunum; maður platar ekki
eða ódæmigerða skapgerð hundsins og fer að líta á hann sem
genin svo að aldrei skyldi líta á taugarnar sem léttvægan hlut.
góðan fulltrúa tegundar sinnar. Þess háttar „ræktunarblinda”
Ég tel að eitt af stærstu leyndarmálum minnar ræktunnar sé
er skelfileg og mér finnst að í sumum tegundum sé fólk hætt
að skilja almennilega hver sé munurinn á því sem er dæmigert
fyrir tegundina og hvað sé merki um slæmt taugakerfi. Fólk fer
að sætta sig við feimna, taugaveiklaða og skjálfandi hunda og
telur jafnvel að þetta séu einhvers konar einkenni á tegundinni.
Þetta getur leitt til allsherjar blindu gagnvart því hvert skal stefna
í ræktun á hundategund.
Munið eftir því að leggja áherslu á sterkar taugar í ræktunarmarkmiði ykkar án þess að sætta ykkur við neinar málamiðlanir
í því efni. Ég hef séð í minni eigin ræktun hvernig ein tilslökun
mörgum kynslóðum fyrr kemur fram í afkomendunum kynslóð
eftir kynslóð. Að mínu áliti getur maður verið nokkuð öruggur
sú staðreynd að í tvo áratugi hef ég leitast við að byggja upp
sterkara taugakerfi í hundunum mínum. Árangurinn hefur ekki
látið á sér standa. Hundar sem eru taugasterkir eru heilsugóðir
og hamingjusamir hundar. Það er mun auðveldara að hafa
þá á heimili og auðveldara að sýna þá og rækta undan þeim.
Hafið hugfast að möguleikarnir verða miklu fleiri með hunda sem
eru sterkir á taugum og ekki gleyma að þeim líður vel.
Þegar allt kemur til alls verður líf ræktandans einnig auðveldara
með hundum sem eru heilbrigðir og sterkir á taugum. Þetta er
svo mikilvægt í ræktuninni að aldrei skyldi gera málamiðlanir
varðandi þetta atriði.
65