sem okkur langaði í ef við fengjum
okkur hund og þá sérstaklega vegna
þess hversu góður fjölskylduhundur
hann er. Hann gerir ekki upp á milli
fjölskyldumeðlima, er sterkur persónuleiki, fyndinn og skemmtilegur. Hann er
líka nægjusamur og fylginn manninum.
Gerplu Dala Drífa sem er fyrsta tík Snætindaræktunar og þeirra besta ræktunartík.
Hvernig varð ræktunarnafn ykkar til?
Við vildum hafa eitthvað tengt snjó
því Drífan okkar er svo mikið hvít. Við
sóttum um nöfnin Ístinda, Snætinda og
Snjófjalla. Okkur var í raun sama hvaða
nafn yrði samþykkt.
Hverjir hafa haft mest áhrif
á ykkur og aðstoðað ykkur
mest í hundaræktuninni?
Þegar við fórum að rækta vorum við
búin að vera í „bransanum“ í 11 ár og
búin að safna að okkur góðum ráðum
héðan og þaðan. Við vorum einnig búin
að mynda okkur skoðun á því hvernig
hunda við vildum rækta og hvaða
eiginleika við vildum fá fram með okkar
ræktun.
Á hvað leggið þið mesta
áherslu í ræktuninni?
Allir vilja rækta geðgóða, heilbrigða
og týpíska hunda, en fyrir utan það þá
viljum við hafa hunda úr okkar ræktun
með rétta hæð á löppum, góða vinkla
að framan sem aftan, góð bein, í réttri
hæð samkvæmt staðli og síðast en ekki
síst mjög góðar hreyfingar.
Hvaða einkenni hefur
ykkur fundist erfiðast að
rækta í tegundinni?
Drífa er með. Þá erum við ekki að tala
um skottstöðuna heldur hvernig það
hringast upp á bakinu.
Hvað hafið þið ræktað
marga íslenska og
alþjóðlega meistara?
Við höfum ræktað fimm íslenska
sýningameistara og einn alþjóðlegan
sýningameistara og þess má geta að
þrír af meisturunum eru gotsystkini úr
þriggja hvolpa goti.
Hvaða hundur eða hundar
úr ykkar ræktun finnst
ykkur bera af öðrum?
Það er enginn einn eða tveir sem við
getum bent á en C.I.B. RW-14 BISS ISCh
Snætinda Ísafold hefur verið sigursælust
af þeim hundum sem við höfum ræktað.
Eftir hverju farið þið
aðallega þegar þið
ákveðið að para saman
hund og tík? Skipta ættirnar
mestu máli, útlit hundanna,
heilbrigði, geðslag eða ...?
Þegar við veljum rakka á tíkurnar okkar
horfum við í ættbókina og horfum ekki
bara í ættartengslin heldur líka í útlit
og týpu hundanna í ættbókinni. Við
reynum að forðast suma hunda sem
okkur líkar ekki og eru mjög genasterkir.
Við viljum að hundurinn og tíkin vegi
hvort annað upp. Við viljum að pörunin
sé svo góð og spennandi að við viljum
eiga sjálf hvolp úr því goti. Við viljum líka
hafa hundana týpulega skylda í útliti.
Hvaða hundur eða
hundar hafa, að ykkar
áliti, haft mest áhrif á
stofninn hér á Íslandi?
Ef við ættum að nefna einhvern þá væri
það ISW-05 C.I.B. ISCh Hektor sem bar
af og allir tóku eftir. Hann kom með
marga kosti inn í stofninn sem enn lifa
í afkomendum hans. Annar hundur
sem okkur þótti bera af var ISW-97
C.I.B. ISCh Íslands-Tanga Sómi. Hann
var einnig mjög sigursæll á sýningum,
vann allt sem hægt var að vinna og
varð oft besti hundur sýningar. Hann
var lítið notaður eftir að hann greindist
með mjaðmalos sem var algjör synd
því kostir hans voru svo margir. Fyrir
utan það að mjaðmalos virðist ekki há
tegundinni, ekki klínískt.
Við sjáum hunda greinda með mjaðmalos, sömu myndir eru svo sendar annað
í greiningu og þar greindir fríir. Eða nýjar
myndir teknar og önnur og mun betri
niðurstaða fæst. Þess vegna er það svo
sorglegt hvað margir hundar hér áður
fyrr duttu úr genapollinum einungis
vegna tölu á blaði, og gera því miður
enn.
Snætinda Vaka, 4. besti hundur sýningar. Á
myndinni eru Guðrún Ísold, sýnandi Vöku,
Hafþór, Sunna og Unnur.
Hvernig veljið þið hvolp til
áframhaldandi ræktunar?
Við fylgjumst mjög vel með þeim frá
fæðingu og erum nokkurn veginn komin
með hugmynd hvaða hvolpur stendur
upp úr um 6 vikna. Við tökum ekki
lokaákvörðun fyrr en hvolparnir eru
akkúrat 8 vikna. Þá tökum við hvolpana
alla út samkvæmt aðferðum Pat
Hastings en látum alltaf brjóstvitið ráða
á endanum. Sunna hefur farið á tvö
námskeið hjá Pat og hefur það svarað
mörgum spurningum varðandi val á
hvolpum.
Okkur hefur reynst erfiðast að rækta
hringað skott með krók í endann eins og
Sámur 3. tbl. 42. árg. desember 2015 · 31