hatt, staf, í stórum jakka, með mikið
hár, aðrir eru stórir eða litlir, sumir
eru með djúpa rödd, aðrir skræka
og svo mætti lengi telja. Dómarar
nálgast líka hunda á misjafnan hátt.
Sumir nálgast hunda varfærnislega
á meðan aðrir tvínóna ekkert við
hlutina og byrja strax að skoða.
Hundarnir þurfa að vera vanir
ÖLLUM þessum gerðum dómara
og þess vegna er mikilvægt að fá
alls kyns fólk til þess að skoða þá.
Ekki er nóg að þjálfa hundinn einan
í lokuðu rými heldur er nauðsynlegt
að vera í kringum aðra hunda.
Góður sýnandi veit nákvæmlega
hvaða þætti þarf að þjálfa betur en
aðra. Sem dæmi má nefna að hundur
getur verið óöruggur í kringum
aðra hunda, varkár gagnvart karleða kvendómurum, hræddur við
tónlist og klapp og svo mætti lengi
telja. Ávallt þarf að vega og meta
aðstæður hverju sinni. Sumir hundar
þarfnast lítillar þjálfunar en hjá
öðrum má aldrei slaka á í þjálfun.
Skilningur á líkamsbyggingu
og hreyfingum
Góður sýnandi hefur góðan skilning
á tegundarlýsingu þeirrar tegundar
sem hann sýnir hverju sinni ásamt
þekkingu á byggingu og hreyfingum
hunda almennt. Schäfer og labrador
retriever eru hundar sem teljast til
fremur stórra tegunda. Þeir eiga
að geta hreyft sig á auðveldan,
heilbrigðan hátt. Þrátt fyrir það
eru þessar tvær tegundir sýndar á
gjörólíkum hraða og á ólíkan hátt.
Þessi atriði þarf alltaf að hafa
í huga. Þó að hundur geti sýnt
hreyfingar á mjög miklum hraða
þýðir það ekki endilega að hann
hreyfi sig best á slíkum hraða. Til
eru fjölmargar tegundir hunda sem
ná mikilli ferð en eiga að vera sýndar
á miðlungshraða. Í þessu samhengi
má nefna whippet. Auðvelt er að
falla í þá freistni að sýna hunda eins
og whippet á miklum hraða. Sumir
gera sér ekki grein fyrir að stundum
á það við að því hraðar sem
hundurinn fer, því minni skref tekur
hann. Til þess að hundurinn sýni
sem bestar hreyfingar er mikilvægt
að finna þann hraða sem hentar.
Mismunandi er eftir tegundum hvaða
tegundareinkenni eru mikilvægust.
Hjá sumum tegundum eru höfuð og
eyrnastaða mikilvægust, hjá öðrum
eru hreyfingar aðalatriðið og hjá
enn öðrum er mest áhersla lögð á
feldgerð. Góður sýnandi hefur þetta
ávallt að leiðarljósi og leitast við að
koma þessum þáttum á framfæri.
Allir hundar hafa sína kosti og galla
þegar kemur að líkamsbyggingu
og hreyfingum. Góður sýnandi
þekkir kosti og galla þess hunds
sem hann sýnir hverju sinni og
reynir að ná fram kostunum og fela
gallana. Með kunnáttu og þekkingu
á líkamsbyggingu og hreyfingum
hunda er þetta mögulegt. Góður
sýnandi reynir eftir fremsta megni
að láta galla hundsins aldrei sjást
inni í hring.
Fyrir sýningu
Áður en hundur er skráður á sýningu
þarf að hafa eftirfarandi atriði í huga:
1) Er hundurinn í góðu líkamlegu
formi? 2) Er hann andlega tilbúinn?
3) Er tími til að sinna honum á þann
hátt sem nauðsynlegt er fram að
sýningu (þjálfun, hreyfing, mataræði
o.s.frv.)? Það er ekki nóg að átta sig á
því, viku fyrir sýningu, að hundurinn
sé of feitur eða of grannur, að
hann sé óöruggur í einhverjum
aðstæðum og svo mætti lengi telja.
Það gerir hundinum ekki gott að fá
eina þurrfóðurskúlu á dag, í vikunni
fyrir sýningu, í örvæntingarfullri
tilraun til að ná af honum nokkrum
grömmum. Alltaf á að hugsa um
hundinn eins og framúrskarandi
íþróttamann. Hann á að vera í góðu
líkamlegu og andlegu ástandi, með
vöðva, vel fylltur, á góðu mataræði,
hamingjusamur,
óhræddur
og
glaður. Þetta er eitthvað sem góður
sýnandi er ávallt meðvitaður um. Ef
hann á ekki hundinn sjálfur gerir
hann eigendum hans grein fyrir
þessum mikilvægu þáttum.
Það er þó ekki nóg að hundurinn sé
í góðu líkamlegu ástandi. Ef ætlunin
er að sýna kraftmikinn hund sem
þarf að hlaupa með þarf sýnandinn
að vera í líkamlegu ástandi til þess.
Sumir dómarar ætlast til þess að
sýnendur geti hlaupið hring eftir
hring með hundana og þá stoðar
lítið að gefast upp eftir einn til tvo
hringi.
Á sýningunni
Þegar á sýningarsvæðið er komið er
sýnandinn fullkomlega einbeittur að
verkefninu, hundinum sem hann er
að fara að sýna. Hann mætir með
Góður sýnandi veit að þjálfun hundsins á að vera skemmtileg og jákvæð. Það sama á við um reynslu hundsins
inni í sýningarhring. Á myndinni eru sýnandinn, Þorbjörg Ásta Leifsdóttir og íslenski fjárhundurinn,
ISCh RW-14 Arnarstaða Nagli. Ljósm. Ágúst Ágústsson.
Sámur 2. tbl. 38. árg. september 2014 · 39