Höfundur og ljósmyndir: Anja Björg Kristinsdóttir
Verkefnið „Heimsóknarvinir“ á vegum Rauða krossins
hefur gengið mjög vel og eru fjölmargir sjálfboðaliðar,
tví- og ferfættir, sem leggja sitt af mörkum til verkefnisins.
Hundar ásamt eigendum sínum fara í reglubundnar
heimsóknir, til dæmis á stofnanir og heimili þar sem þeir
heimsækja langveik börn, eldri borgara, fatlaða og fleiri.
Heimsóknarvinurinn
Phoebe
Phoebe (C.I.B. ISCh Silenzio’s Theresia) er lítil 9 ára gömul
papillon-tík og er heimsóknarvinur Rauða kross Íslands. Eigendur
hennar eru mæðgurnar Jóna Karlotta Herbertsdóttir og Ásta María
Guðbergsdóttir. Að sögn Jónu er Phoebe yndislegur karakter og
alveg eins og hugur manns. Aðalstarf Phoebe, sem heimsóknarvinur,
er að heimsækja Fríðu Kristínu Heiðarsdóttur sem er 35 ára og
búsett í Kópavoginum. Phoebe mætir glöð og kát til Fríðu og lætur
eins og hún eigi heima hjá henni. Jóna segir að það skemmtilegasta
við að eiga og starfa með Rauða kross-hundi er að sjá hve mikla
gleði Phoebe veitir og gaman sé að sjá hina sterku vináttu sem
hefur skapast á milli hennar og Fríðu. ,,Hundavinirnir gefa fullt af
hundakossum, vináttu og gleði og skilyrðislausa ást,“ segir Jóna.
Ómetanleg lífsreynsla
Heimsóknarvinurinn Phoebe með rauða klútinn sinn.
Þegar Jóna og Ásta María eru með hvolpa þá er heimili Fríðu einn
af fyrstu stöðunum sem þeir heimsækja og það líkar Fríðu mjög vel.
Phoebe kúrir hjá Fríðu þar sem hún er að mestu rúmföst og þiggur
klór og knús. Þær Fríða og Jóna spjalla svo um hunda og allt milli
himins og jarðar. Jóna og Phoebe hafa verið heimsóknarvinir Fríðu
í sjö ár. Heimsóknirnar hafa gefið Jónu innsýn í líf Fríðu, líf sem er
ekki jafnauðvelt og flestra okkar hinna, sem erum svo lánsöm að vera
við góða heilsu. „Við hefðum ekki fengið að kynnast Fríðu Kristínu
sem er alveg stórkostleg manneskja ef ekki væri fyrir verkefnið. Við
Phoebe segjum bara takk fyrir okkur!“
Fríða Kristín býr með blendingshundinum sínum, Móse. ,,Ég hef
verið veik síðustu 17 ár en ég er með taugasjúkdóm sem veldur
miklum verkjum sem gerir það að verkum að ég á erfitt með að sitja
og ganga nema í mjög stuttan tíma,“ segir Fríða Kristín. Hún liggur
mikið fyrir og fer lítið út og er þar af leiðandi frekar einangruð.
„Það er meðal annars ástæðan fyrir því að ég óskaði fyrst eftir
heimsóknarvini hjá Rauða krossinum. Mig langaði að víkka aðeins
sjóndeildarhringinn og kynnast fólki og hundum því ég er alveg
hunda- og dýrasjúk og hef alltaf verið, það er eitthvað sem eldist
ekkert af manni.“
„Algjör snilld!“
Fríðu finnst þetta verkefnið „algjör snilld“, eins og hún orðar það.
,,Það er svo yndislegt að geta fengið að hitta hund og eiganda hans,
sérstaklega þegar maður býr einn og má kannski ekki hafa hund eða
getur það ekki einhverra hluta vegna. Þarna gefst manni kostur á
að njóta vináttu bæði hundsins og eigandans. Ég trúi því að það
geti hjálpað fólki mikið út úr einangrun og lýst upp veröld þess.
Þessi dýr gefa manni svo mikla gleði. Ég hef sagt, að það að fá
22 · Sámur 2. tbl. 38. árg. september 2014