සුකාලීන්‍ව ාවුළුදේ හසුන් වැ දි දල අර්කකකන්‍ය වන්‍ බව අන්‍ානතවාකයදයන් මයතන්‍ා දල 2 දේදුරු 3:16 ලියන්දන් අෙ භාද ිටි න්‍ දේව ො යින් හ ඇෙහිලිවන්තයින් නැන්‍යි එ මයතණක් දන්‍ොව එය ඔවුන්දේමයත වින්‍ාශංයටෙ දහේතුවක් දවන්‍ බව ඔහු කියන්‍වා
29
අගේ ගප්‍රේයවන්ත පවුල්ද තයමස දුන් ප්‍රඥමව ග ස නුඹ මස ලි ම එවුවමක් ගයන්, අපගේ ස්වමීන්වහන්ගසගේ ඉවසිලිවන්තකය ගැළවීය ැයි සළකමපල් ම. එගයන්ය සි ලු ලියුම් ව ත් ඔහු ගම් ගේවල් ගැන කතමකර ිබග.; එහි ගත්රුම් ගැනීයස අයමරු සයහර ගේ ිබග., නූගත් අස්ථීර තැනැත්ගතජ අන් ලි විලි ගයන් තමුන්ගේ විනමශ ස ඒවමත් ගපරළිබ.
වයව ්කාව අවලසගු යැයි උනන්වනු ලබන්‍ ගුරුවරුන්ට දේසුමයත දමයතදහමයත කියන්‍වා
එබැවින් ගම් ආඥමවලින් ඉතම සුළු එකක්වත් කඩකරන්නමවූ, කඩකරන ග ස යනුෂ්‍ය න්ස උගන්වන්නමවූ කවගරක් නමුත් ස්වර්ගරමනයහි ඉතම සුළු යි කි නු බන්ගන්.( යගතව් 5:19)
වයව ්කාවට කීකරුවීමයත හ හා හතින් ෙැක්දවන්‍ දේ ඔබට උරුමයත ක නත හැකිද න්‍මු අෙ දබොදහෝ කිතුනුවන් එය ශංා යක් දල ළකා ඇත
�
�
වයව ්කාවට කීකරු වීදමයතන් උන්වහන්ද ේදේ ආශීර්වාෙය‘ ස්වමමීන්ගේ වයවස්ාමගව් හැසිගරන්නමවූ තැනැත්ගතජ ආශීර්වමද ේගදජ’( ගීතාවලිය 119:1) වයව ්කාවට කීකරු වීදමයතන් එය ඔබව ආ ක්ෂා ක යි‘ ඔබදේ වයව ්කාව මයතාදේ ප්‍රීතිය දන්‍ොවී න්‍ේ, මයතාදේ වි තිදේදී මයතා වින්‍ාශංදවන්න්‍ට තිබුදණ්ය’( ගීතාවලිය 119:9)
දේ කා ණා දෙක එන්‍ේ ආශීර්වාෙය හ ආ ක්ෂාව ඔදේ ජිවිතදේ ද ොයමින් දකොත ේ දවදහ කාරී වී ිටින්‍වෙ න්‍මු දන්‍ොමිලදේ උන්වහන්ද ේ එය ඔබට හිමි ක දීමයතට කැමයතති වුන්‍ එමයත තී ණය නැනීදේ නිෙහ උන්වහන්ද ේ ඔබට රොන්‍ය ක ඇත ආශීර්වාෙය හ ආ ක්ෂාව අයිති ක නැනීමයතට අවශංයය ිටයලුමයත උ දෙ ් හ අනුශංා න්‍ා ද ොතක ආකා දයන් ෑමයත කිතුනු නිදව ්වල උ ් ්කාන්‍යක ඳවා එයට න්‍මයත ්කා ක මින් තිබුන්‍ෙ එය කියවා එහි ඇති රඥාව, ෙැන්‍නන්මයත, මයතනද න්වීමයත වැනි වඩා වැෙන කා ණා අමයතතක ක මයතනුෂයයන් විිටන් නියමයත ක න රූ වැඳීමයත, සුව දමයතදහයන්, ූරජා වැනි නිෂ් ල වූ දේවල් අනුව යාමයත කණනාටුවට කරුණකි න්‍මු ඔබදේ ැබෑ නැලවීමයත ඇ ද උන්වහන්ද ේදේ ජීවමයතාන්‍ වචන්‍ය තුල මයතණි