Alara SERDAR
İZMİR ÇOCUKLARI
Berk ÖZCAN
İSTERDİM DENİZİ
Her çocuğun düşünü süsler, Yeni yıla karla başlamak. Sabah uyandığında, Camın önünde kardan adam görmek. Çoğu çocuk şanslıdır bu konuda, İzmir’ in çocukları hariç tabii, Onlar kar tanesi görse sevinir, Mutluluktan uçuverir. Şimdi kar yağsa, Tüm çocuklar sokağa çıksa, İzmir’ i beyaz bir tül örtse. Çoğu şehir şikâyetçidir kardan, Çok gelip bıktırır ondan. Tek kelime etmez İzmir, Özlemiştir tek bir kar tanesini. Nedense kar çok dışlar İzmir’ i, Denizini mi sevmez, gevreğini mi? Martılarnı mı sevmez, vapurunu mu? Belki de çok sevdiğinden kıyamıyordur, Güneşin doğuşunu beğeniyordur; Denize karşı çayını, martılara atılan gevreği … İzmir’ i farklı kılan şeyleri, Kar yağmaması bunlardan biri, Kardanadam yapmak isteyen çocuk hayalleri. Küçücük kar tanesinden mutlu olan insanları, İzmir’ i, İzmir yapan da bu zaten. Şimdi kar yağsa, Sokaklarda kardanadam olsa, Çocuklar hayalsiz kalmaz mı? Şimdi kar yağsa İzmir, İzmir olmaktan çıkmaz mı?
Bir tekneyle okyanusa açılmak isterdim. Özgürlüğü tatmak, Şehrin bizi bağladığı zincirleri kırmak isterdim. Savurmasını isterdim denizin beni, Atmasını isterdim bilinmedik sahillere. Görmek isterdim denizin altındaki hayatı. Bir tekneyle okyanusa açılıp duymak isterdim, Martıların bağrışmalarını. Duymak isterdim dalgaların taşlara vuruşunu, Rüzgârın uğultusunu. Bazıları hırçın derler denize, Ulaşamadıkları içindir kendisine. Cesaret ve ilgi ister deniz. Deniz hissedilmeyi sever. Koklanması lazımdır o buram buram kokusunun. Ah, o gün batımındaki deniz! Yansıyışı o ışığın suya. Bir tekneyle okyanusa açılmak isterdim, Dolunaylı bir gecede. Yarmak isterdim serin suları, Rüzgârın gücüyle. Üstümde ay ışığı ile. Bağırmak isterdim fırtınanın içine. Hâlâ keşfedilmemiş bir dünyadır deniz. Hazinelerle...
153
155