σιμότητα , αφού στην έκκληση απόγνωσης ενός τοπικού κοινοτάρχη για την άμεση αποστολή πυροσβεστικού μέσου τον ρώτησε αν διέθετε κάποιο πολιτικό μέσο στήριξης του αιτήματός του . Σύμφωνα πάντοτε με τα όσα έγιναν γνωστά γύρω από το απαράδεκτο αυτό περιστατικό που μας γυρίζει δεκαετίες πίσω , η όποια αντίδραση του κρατικού μηχανισμού βρίσκεται σε άμεση εξάρτηση με τις πελατειακές σχέσεις πολιτών-κυβέρνησης . Δηλαδή , εάν καίγεσαι , για να σωθείς πρέπει να έχεις μέσον και μάλιστα ισχυρών πολιτικών προεκτάσεων . Αν και η ΕΔΕ που έχει διαταχθεί εκκρεμεί ακόμη , τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι αμείλικτα :
H διασπορά των διαθέσιμων γίνεται με πολιτικά κριτήρια ;
Ποιο ήταν το αντάλλαγμα του αξιωματικού από το « πολιτικό μέσο », όταν και αν αυτό υπήρχε και ήταν διαθέσιμο ;
Τι έχει να πει η ηγεσία της αστυνομίας και της πυροσβεστικής σε όλους αυτούς που καταστράφηκαν για τον τρόπο διάθεσης-ανάπτυξης των πυροσβεστικών μέσων καταστολής των πυρκαγιών ; Στο σημείο αυτό είναι επίκαιρο να αναφερθεί η ύπαρξη ενός βίντεο από το 1993 ( 28 χρόνια πριν !), που δημοσιοποιήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης . Σε αυτό , ο εκλιπών σήμερα βετεράνος χειριστής των CL-215 Θεόδωρος Πετρόπουλος μιλούσε εξηγώντας τις ιδιαιτερότητες της πτήσης των πυροσβεστικών αεροσκαφών και της χρήσης τους , αλλά και για τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονταν οι αξιωματικοί της 355ΜΤΜ ( που τα αξιοποιεί ) αναφορικά με τη διαθεσιμότητα των πτητικών μέσων ως προς την κάλυψη των μεγάλων αναγκών στα πύρινα μέτωπα . « Όλοι ζητούν αεροπλάνα » είχε αναφέρει ο ίδιος , αφήνοντας να εννοηθεί και την άσκηση πολλαπλών πιέσεων με κάθε τρόπο στην προσπάθεια του κάθε τοπικού παράγοντα να ικανοποιήσει τις πολιτικές του φιλοδοξίες ή να εκμεταλλευτεί την κατάσταση ανάγκης , ώστε να αποκομίσει οφέλη στις πλάτες των χειριστών των αεροσκαφών , για τους οποίους δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπερβάλλουν εαυτούς . Το όλο λοιπόν φαινόμενο πολιτικής συμπεριφοράς σοβαρών κοινωνιολογικών προεκτάσεων είναι διαχρονικό και ανάγεται στο « ξέρεις ποιος είμαι εγώ », που έχει ακριβώς τη ρίζα του στις πελατειακές σχέσεις της μάζας των ψηφοφόρων και των πολιτικών κομμάτων με την κυβέρνηση , ενισχύοντας τη γραφειοκρατική ακινησία και την αδράνεια του κρατικού μηχανισμού , πολύ δε περισσότερο της τοποθέτησης ανθρώπων σε θέσεις για τις οποίες -εκ των υστέρων αποδεικνύεται- ότι ήταν ακατάλληλοι . Ως πολύ σοβαρή συνέπεια της κατάστασης αυτής μένει πίσω κάθε πρακτική προσπάθεια εκσυγχρονισμού και επικαιροποίησης σχεδίων , υποδομών και εκπαίδευσης ανθρώπινου δυναμικού με κεντρικό επακόλουθο να ακούγονται μόνο μεγάλα λόγια προς ικανοποίηση της εκλογικής μάζας από την εκάστοτε κομματική-κυβερνητική ηγεσία , ενώ στην πραγματικότητα τα προβλήματα μένουν άλυτα και σε αναμονή της επόμενης καταστροφής . Έτσι , στην αποδεκατισμένη και οικονομικά αιμορραγούσα Ελλάδα από τη δεκάχρονη και πλέον οικονομική κρίση και την υγειονομική περιπέτεια του κορωνοϊού προστέθηκε και το κόστος της ανυπολόγιστης καταστροφής από την απώλεια των δασικών εκτάσεων , επιχειρήσεων αλλά και των σπιτιών στις πυρόπληκτες περιοχές του φετινού μαύρου Αυγούστου . Ο απόηχος του μαύρου είναι κυριολεκτικά αβάστακτος και τον βαρύ λογαριασμό θα κληθούμε να τον πληρώσουμε ήδη από τον χειμώνα που έρχεται . Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος θα μπορέσει να αντέξει μια νέα καταστροφή ή , ακόμη πιο συγκεκριμένα , πόσο προετοιμασμένος θα είναι ο κρατικός μηχανισμός για την αντιμετώπισή της ! H « ξύλινη γλώσσα » των πολιτικών , που κυρίως αποβλέπουν στο πρόσκαιρο πολιτικό κέρδος από την εκμετάλλευση της τραγωδίας , είναι επίσης μια άλλη σοβαρή πολιτική διαπίστωση σε κοινωνιολογικό επίπεδο . Η πιο τραγική επισήμανση έπειτα από μια καταστροφή είναι το γεγονός της διαπίστωσης ότι τίποτα δεν άλλαξε και τίποτα δεν έγινε από την καταστροφή που είχε προηγηθεί της τελευταίας , με άμεση και σοβαρή συνέπεια την επανάληψη της τραγωδίας που καθιστά , ακριβώς , « ξύλινη » τη γλώσσα των πολιτικών . Πότε λοιπόν θα αλλάξουμε ή τι πρέπει να κάνουμε για να αλλάξουμε ; H απάντηση είναι απλή και εντοπίζεται στην αλλαγή του τρόπου σκέψης και δράσης της εκάστοτε κυβερνητικής ηγεσίας με σαφή προσανατολισμό στον αποτελεσματικό σχεδιασμό , στον εκσυγχρονισμό των μέσων και υποδομών και στην έμφαση που πρέπει να δοθεί σε καινοτόμα εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού . Υπό τη λογική αυτή , στην επόμενη πύρινη καταστροφή , όταν αυτή συμβεί , θα υπάρχει τουλάχιστον η ικανοποίηση ότι από την τραγωδία του μαύρου Αυγούστου του 2021 « το μάθημα έγινε πάθημα »… Όλοι πρέπει να νικήσουμε το μαύρο της σκέψης , της ψυχής και της καρδιάς . Τι περιμένουμε ;
Λόγω πληθώρας επίκαιρης ύλης κάποια από τα προγραμματισμένα άρθρα μας , όπως και η κάλυψη άλλων γεγονότων ( MAKS 2021 ), μετατίθενται για επόμενα τεύχη .
Σεπτέμβριος 2021 5