Column Jelle Loosman
‘Ut dikkien’
voor de dijk. Nee, niet de Nederlandse band uit Amsterdam waar
na weken van voorbereiding is iedereen daar weer aan toe. Vanaf
die Urk tegen het water van het IJsselmeer beschermt. En nee ik
Het seizoen 2012/2013 is weer begonnen. Gelukkig maar, want
nu ben ik geen speler meer van SV Urk 1 maar van ons tweede. En
dat bevalt me uitstekend. Aangezien we thuis al om twaalf uur
spelen, geeft me dit gelukkig wel de mogelijkheid om ons keurkorps te bekijken als we allebei thuis spelen. Want de verwant-
schap blijft, ik voel me nog steeds betrokken bij het team al is
mijn rol nu compleet anders. Geen speler, geen assistent-trainer
maar gewoon supporter. In mijn tijd als selectiespeler bekeek ik
indien ik niet speelde de wedstrijden links van de tribune. Ik heb
onze oud-trainer Henk Konings fan van was en ook niet de dijk
bedoel ook niet de dijk van Harkema of de roemruchte dijk van
Volendam. Nee ik doel op de dijk, de staantribune aan de lange
zijde van het hoofdveld op ons eigen sportpark. In de volksmond
in Urker dialect beter bekend als ‘ut dikkien’. Ik positioneerde mij
op het hoekje van de dijk direct naast de entree. Een geliefde
plaats voor veel vaste supporters en ook geliefd bij spelers van
de lagere seniorenteams als ze kunnen kijken bij het eerste elftal.
eerder in mijn column ‘Buren’ beschreven waarom.
Aangezien ik nu geen selectiespeler meer ben koos ik deze keer
16
De mannen op de dijk luisteren naar illustere bijnamen zoals de
Teine. Het zijn kritische volgers die over het algemeen niet om
Brom, de Blubber, de Duiker, Pluisje, Riekelt Bril, Jan Krat en de