Reader's Digest / Het Beste maart 2014 | Page 11

Humeur

door anne roumanoff

50 tinten van verlangen

illustratie: © Colonel Moutarde; foto: © Ch. lartige/Cl2p/prod

H

ij is klein, maar stevig. Hij is
massief, solide en ik weet
dat ik op hem kan rekenen.
Een typische geur heeft hij niet.
Eigenlijk is het – onder ons gezegd –
vooral belangrijk hem aan te raken.
Omdat ik voortdurend een beroep
op hem doe, raakt hij soms wel wat
verhit. Ik ben stapel op hem, maar
dat hoeft niemand te weten. Mensen
kijken vaak bewonderend naar hem
en ik voel dat sommigen stikjaloers
zijn. Je mag hem bewonderen zoveel
je wilt, maar…
handen af!
Hij is van
mij. Ik houd
hem graag
heel dicht bij
me. Dat geeft
me rust, hij is
mijn beschermengel.

Soms, als ik lange tijd aan hem
vastgeplakt zit, krijg ik zelfs rode
wangetjes… Denk nu maar niet dat
hij altijd gehoorzaam is, het is een
echte rebel. Soms komt hij in opstand, weigert hij plots alle communicatie. Dan blijf ik een tijdlang wat
aan hem frunniken tot de kleine
streepjes opnieuw tevoorschijn
komen. ‘Alsjeblieft, ik heb je nodig,’
smeek ik dan stilletjes. En plots,
wanneer ik het niet meer verwacht,
komt hij weer tot leven.
Uit dankbaarheid streel ik hem dan
zachtjes. Wanneer hij helemaal leeg
is – waarschijnlijk omdat ik hem
weer heb misbruikt – ontlaadt hij
zich meteen. Dan beweeg ik hemel
en aarde om hem opnieuw tot leven
te wekken, wil ik hem ergens kunnen
aanhangen, zodat hij zich weer kan
vullen met energie. Vol vertedering,
maar toch wat zenuwachtig zit ik dan
te wachten tot hij weer op krachten
komt, tot dat kleine lichtje opnieuw
opgloeit om aan te geven dat hij klaar
is om me gelukkig te maken. Zodra
het lampje oplicht, gaat er een huivering door me heen en stort ik me
weer op hem. Wat zou ik toch aan
moeten zonder mijn smartphone? n
9