δημόσιο φορέα στήριξης , όχι . Αν είχα μεγάλη ανάγκη να πάω κάπου για ψυχολογική υποστήριξη θα επέλεγα έναν ιδιώτη . Θα πήγαινα να ζητήσω μόνη μου βοήθεια . Ωραίο θα ήταν να υπήρχε μια πρωτοβουλία αν υπήρχε ουσιαστικά , αλλά στην Ελλάδα δεν πιστεύω ότι υπάρχουν δομές που κάνουν σημαντικό έργο . Για κάποιον / α άλλο / η συνάδελφο θα ήταν εξαιρετικά βοηθητικό αν υπήρχε , γιατί δεν μπορεί να σηκώσει όλων η τσέπη τον ιδιωτικό τομέα αλλά ακόμη και τότε δεν ξέρω κατά πόσο θα λειτουργούσε . Παρόλα αυτά , από όσο ξέρω , έχουμε τον ΕΔΟΕΑΠ [ 1 ], τον ασφαλιστικό φορέα των δημοσιογράφων στην χώρα μας . Νομίζω υπάρχει τέτοια υπηρεσία , ψυχολόγου δηλαδή , και είναι δωρεάν . Είναι πολύ σημαντικό να έχεις στην διάθεσή σου μια τέτοια υπηρεσία αλλά όταν κάπως έχεις μάθει να μην είναι τίποτα διαθέσιμο , ή βρίσκεται ακόμη και εκτός της κουλτούρας σου , το χειρίζεσαι διαφορετικά . Έχεις βρει διαφορετικούς τρόπους να διαχειρίζεσαι αυτήν την ψυχολογική δυσφορία που σε διακατέχει κατά καιρούς .»
Μπορεί όμως το τραύμα να ελλοχεύει εκ φύσεως τόσο κατά την διάρκεια , όσο και έπειτα από τέτοιες στρεσογόνες και πρωτόγνωρες για τον / την επαγγελματία εμπειρίες ; Η Ελβίρα το επιβεβαιώνει μέσα από τις αλληλεπιδράσεις της με συναδέλφους . « Έχω γνωρίσει ψυχικά τραυματισμένους δημοσιογράφους . Έναν ξένο ανταποκριτή που είχε PTSD [ 2 ] και μας εξηγούσε πως το βιώνει . Συνήθως αυτοί είχαν ακραίες συμπεριφορές , με χρήση ναρκωτικών ουσιών μεταξύ άλλων και αλκοολισμό , για να μπορέσουν κάπως να το διαχειριστούν όλο αυτό . Απλά στην Ελλάδα το φαινόμενο αυτό δεν είναι τόσο έντονο γιατί , όπως ανέφερα και παραπάνω , δεν καλύπτουμε τόσο συχνά τέτοιες συνθήκες . Ο συνάδελφος που είχα γνωρίσει ήταν από διεθνή media και κάθε μήνα κάλυπτε μια διαφορετική σύγκρουση . Η καθημερινότητά του ήταν αυτή . Εμένα όμως δεν είναι τέτοια η καθημερινότητά μου .» Στην Ελλάδα που οι δημοσιογραφικές αποστολές σε εμπόλεμες περιοχές είναι λιγότερο συχνές και μαζικά οργανωμένες , η εμπειρία της Ελβίρας δεν την εκθέτει σε αντίστοιχες συνθήκες καθημερινά , κάτι που ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο ψυχολογικής δυσφορίας σε έντονο βαθμό .
Καθώς ανταλλάσσουμε τις τελευταίες μας σκέψεις , η Ελβίρα μάς διαβεβαιώνει πως -παρά τις όποιες προκλήσεις , τις μεγάλες συγκινήσεις , την ένταση και την πολυπλοκότητα της δουλειάς της- θα συνεχίζει να βρίσκει την δύναμη και το κίνητρο να παραμένει στην σκιά της κάλυψης , φέρνοντας κάθε φορά στο φως νέες ιστορίες που θα καταγράφουν την ανθρωπιά ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές της . Μεταξύ άλλων θαρραλέων και ταλαντούχων νέων δημοσιογράφων της γενιάς της , προσφέρει με τη δουλειά της μια γέφυρα επικοινωνίας , κατανόησης και αλληλεγγύης , την γέφυρα που μόνο ενώνει τους ανθρώπους με τους ανθρώπους , για τους ανθρώπους . Αυτό λοιπόν κρατάει όταν μέσα από το γιλέκο του Τύπου που φοράει , δίνει βήμα και φωνή σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη να ακουστούν οι ιστορίες τους . Αυτό λοιπόν κρατήσαμε και εμείς .
[ 1 ] Ο Ενιαίος Δημοσιογραφικός Οργανισμός Επικουρικής Ασφάλισης και Περίθαλψης ( ΕΔΟΕΑΠ ) ιδρύθηκε το έτος 1968 . [ 2 ] Διαταραχή μετατραυματικού στρες ( Post- Traumatic Stress Disorder )
47