επιτρέπει τη συγκέντρωση περισσότερων υδρατμών στην ατμόσφαιρα ( αύξηση κατά 1 βαθμό Κελσίου σημαίνει + 7 % υδρατμούς ). Ως αποτέλεσμα ενισχύεται η θερμοδυναμική αστάθεια της ατμόσφαιρας ( δηλαδή ισχυρότερες ανοδικές κινήσεις που οδηγούν στο σχηματισμό καταιγιδοφόρων νεφών ) και επιτείνεται το φαινόμενο του θερμοκηπίου καθώς και οι υδρατμοί είναι θερμοκηπιακό αέριο , δηλαδή συμβάλλουν στην αύξηση της θερμοκρασίας . Η αυξημένη παρουσία καταιγιδοφόρων νεφών στην ατμόσφαιρα , αυξάνει τις πιθανότητες για ακραίες βροχοπτώσεις που συχνά - και ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του εδάφους - οδηγούν σε πλημμυρικά φαινόμενα . Σε ότι αφορά στη σύνδεση της θερμοκρασίας με τις δασικές πυρκαγιές , αφορά κυρίως περιόδους με ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες δηλαδή καύσωνες . Σε μία περίοδο καύσωνα , προκαλείται ισχυρή ξήρανση του εδάφους , του εγγύς υπεδάφους και της υπερκείμενης βλάστησης , γεγονός που καθιστά τη δασική ύλη περισσότερο εύφλεκτη και δυσκολότερα διαχειρίσιμη στην περίπτωση πυρκαγιών λόγω της ανάπτυξης πολύ υψηλών θερμοκρασιών .
Η διάμεσος της μέσης μεταβολής της θερμοκρασίας του συνόλου των χωρών συσχετίζεται με την διάμεσο του αριθμού των περιστατικών ακραίων φαινομένων κατά 0.45 ( 1972- 2022 ). Ωστόσο , από το 2010 έως το 2022 , την πιο θερμή περίοδο του πλανήτη , η συσχέτιση φτάνει στο 0.98 , δηλαδή στην απόλυτη θετική συσχέτιση . Αν και πρόκειται για ένα εξαιρετικά περίπλοκο θέμα , ο μετερεωλόγος James Purpura ανέφερε πως « ο ρυθμός αλλαγής της απόκλισης από τα κλιματολογικά φυσιολογικά ήταν υψηλότερος από το 2010 και μετά », όπως άλλωστε συμπεραίνεται από το ότι αναφερόμαστε στην πιο θερμή περίοδο . Ο Πρόδρομος Ζάνης τονίζει πως « η σύνδεση των ακραίων με την υπερθέρμανση του πλανήτη δεν είναι γραμμική καθώς η επιπλέον ενέργεια από τη διατάραξη του ενεργειακού ισοζυγίου της γης δεν διατίθεται μόνο σαν διαβατική θέρμανση αλλά μεταβάλει και την κυκλοφορία της ατμόσφαιρας οπότε αυτό μπορεί να έχει επίδραση στα συνοπτικά συστήματα και στο καιρό και κλίμα μίας περιοχής ». Ωστόσο , υπάρχει σχέση αιτιότητας ανάμεσα στην κλιματική αλλαγή και στα ακραία φαινόμενα , καθώς οι μεταβολές στα καιρικά μοτίβα εντείνουν τα υπάρχοντα καιρικά φαινόμενα .
Η συμφωνία του Παρισιού τον Δεκέμβριο του 2015 ανάμεσα σε 195 χώρες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής , δίνει ελπίδες για την σωτηρία του πλανήτη . Γίνονται προσπάθειες σε παγκόσμιο επίπεδο όπως περισσότερο πράσινο στις πόλεις , ψυχρά δομικά υλικά , καλύτερα θερμομονωμένα κτήρια , ώστε να συγκρατηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας . Η αλλαγή ενεργειακών συστημάτων από ορυκτά καύσιμα σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας , όπως η ηλιακή ή η αιολική ενέργεια , θα μειώσει τις εκπομπές που προκαλούν την κλιματική αλλαγή .
Η σημαντικότητα της κλιματικής κρίσης πρέπει να αναγνωρίζεται και από τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά . Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για σκέψεις όπως " εγώ θα αλλάξω τον πλανήτη ;". Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αποτελεί ένα συλλογικό ζήτημα απαιτώντας τη συνεργασία όλων των επιπέδων - διεθνή , εθνικά , τοπικά και ατομικά .
15