Πληροφοριακή Διαμεσολάβηση
QUBIT 9
αντιλαμβανόμαστε τα αποτελέσματα που μας «επιστρέφουν» οι πλατφόρμες, κατό-
πιν δικού μας αιτήματος για αναζήτηση, ως αυτό που πραγματικά είναι: αποτελέ-
σματα που προκύπτουν από στρατηγικές επιλογές των πλατφορμών. Επισημαίνει,
μάλιστα, τη διαλογή που γίνεται σε όλα τα στάδια λειτουργίας τους.
Θεωρεί λογικό το να επιθυμεί μία πλατφόρμα να ορίσει συγκεκριμένους κανόνες λειτουργίας και αλγοριθμικούς μηχανισμούς προώθησης του περιεχομένου (κάποιου περιεχομένου έναντι άλλου), υπογραμμίζει, ωστόσο, τη σχέση αναλογίας μεταξύ της αυξανόμενης δημοφιλίας μιας πλατφόρμας και των απαιτήσεων και υποχρεώσεων που η δημοφιλία αυτή δημιουργεί. Τονίζει, δε, ότι οι υποχρεώσεις αυτές δε μπορούν να αναγνωριστούν και να «χαρτογραφηθούν», αν δε γίνει απολύτως αντιληπτό ότι λαμβάνουν διαρκώς χώρα διαδικασίες επιλογών και απορρίψεων (διαγραφών). Και όλα αυτά παρασκηνιακά, με τη βοήθεια των αλγορίθμων.
Στη συνέχεια, ο Gillespie εγείρει ζητήματα μεθοδολογίας που αφορούν στην έρευνα στο πεδίο των socialmedia. Διερωτάται ποια θα είναι η αντιμετώπιση των δεδομένων που οι πλατφόρμες απέκλεισαν, από πλευράς ερευνητή-ών: θα θεωρηθούν, απλά, στοιχεία που «λείπουν» ή σχετική δυναμική στο σωρό των δεδομένων; Τονίζει πως ο σωρός των δεδομένων που θα συλλεχθούν στα πλαίσια της (ψηφιακής) έρευνας (πχ. tweets), δεν είναι αντιπροσωπευτικός της ανθρώπινης συμμετοχής στο δημόσιο διάλογο. Αντίθετα, είναι ένας όγκος δεδομένων απολύτως διαμεσολαβημένος από τους αλγόριθμους, τις οικονομικές επιταγές και τους περιορισμούς που οι κανόνες χρήσης των πλατφορμών, ορίζουν και επιβάλλουν. Αυτό έχει, σαφώς, άμεση επίδραση στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται ο δημόσιος διάλογος. Έτσι κι αλλιώς, οι πλατφόρμες παραμένουν ιδιωτικές επιχειρήσεις και αυτό δεν είναι κάτι που έχουμε την άνεση να ξεχνάμε.
Ο Gillespie κλείνει το κείμενό του, υπενθυμίζοντάς μας ξανά πως οι πλατφόρμες των social media κάνουν διαλογή του περιεχομένου που προβάλλουν, μια διαλογή που