PRZYBIJ PIĄTKĘ! NR 2 (10) – 2019/2020
Boże Narodzenie w poezji polskiej
Grupa I (poezja)
Jagoda Tarnowska
Igor Czerwonka
Szymon Pożarowszczyk
W polskiej tradycji wigilia ma
szczególny charakter. Od wieków
była też wdzięcznym tematem
utworów naszych poetów. Łacińska
nazwa ''vigiliae'' oznaczająca
zwyczaj nocnych czuwań, czy też
straży nocnych, przejęta została
przez kościół katolicki na oznaczenie
wieczoru poprzedzającego ważne
święto kościelne, zwłaszcza Boże Narodzenie.
W Polsce wigilią, albo wilią, nazywa się także wieczerzę spożywaną w przeddzień Bożego Narodzenia.
Z nastrojem wigilijnym – czuwania przed narodzinami Zbawiciela – wiążą się specyficzne obyczaje:
wypatrywanie pierwszej gwiazdki na niebie, dzielenie się opłatkiem podczas składania sobie życzeń
świątecznych przy choince, a także kolędowanie i czytanie Pisma Świętego.
A oto wybrane wiersze polskich poetów różnych epok:
Adam Asnyk „Przyjście Mesjasza"
Lud czekający na swego Mesjasza
Nie zwróci oczu na dziecinę małą
I do biednego nie zajrzy poddasza;
Mniema, że zbawcę, którego czekało
Tyle pokoleń, ujrzy ziemia nasza
Od razu ziemską okrytego chwałą,
Jak na wojsk czele niewiernych rozprasza –
Mniema, że wszystko będzie przed nim drżało.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Asnyk
KLASY IV - VIII 15