60 Patrycja Kanafocka
ślało , że służbą odpowiedzialną za ochronę przed szpiegostwem była Policja Państwowa , to z jej funduszu pokrywano konieczne wydatki związane z realizacją zadań w podanym zakresie . W przypadku braku wystarczających funduszy NRL deklarowała zapewnienie ich . Służbę wywiadowczą wojskową pozostawiono w rękach kpt . Antoniego Floriana Seydy , a więc przy Sztabie Generalnym ( ściślej w ramach D . O . Głównego Sztabu Generalnego WP ). Jednocześnie zabroniono formowania innych tajnych służb i formacji niż określone w rozkazie 10 .
Patriotyzm Polaków , mieszkańców ziem zachodnich , nie okrzepł po odzyskaniu niepodległości , nadal upatrywali oni głównego zagrożenia za zachodnią granicą , często nawet wbrew sugestiom „ Dwójki ” forsowali konieczność stałej gotowości wobec zachodniego sąsiada . Nadmierne skoncentrowanie prasy poznańskiej na zagrożeniu niemieckim stało się przedmiotem pisma wystosowanego do Adiutantury Generalnej , w którym Dowództwo Okręgu Generalnego w Poznaniu zaznaczało : „ Prasa poznańska zgodnie zresztą z ogólnym nastrojem tutejszego społeczeństwa zupełnie nie odpowiada powadze chwili i nie odzwierciedla nastrojów panujących w reszcie Polski […]. W tutejszej prasie jednak uciera się pogląd , że niebezpieczeństwo niemieckie jest większe niż bolszewickie , a tytuły w dziennikach brzmią » więcej na zachód mniej na wschód «. Inspirowanie prasy w kierunku zmiany tego poglądu nie odnosi skutku ” 11 . W celu zmobilizowania poznańskich redaktorów do współpracy w okresie wojny polsko-bolszewickiej Biuro Propagandy Prasowej DOGen . Poznań przekazało List otwarty , w którym wspominało o bolszewickim potencjale propagandowym , który całą swoją prasę przeznaczył do zamieszczania informacji antypolskich 12 . Jako odpowiedź na ich działania proponowano , aby poznańscy redaktorzy przyłączyli się do działań prasy w kraju i zamiast publikować powieści popularne , rozpoczęli publikowanie : tekstów antybolszewickich , wspomnień osób , które doświadczyły okrucieństwa bolszewików , a także aby dołożono starań i publikowano w postaci broszurek opowiadania antybolszewickie , które można rozdać ludności cywilnej i rozpowszechniać pośród żołnierzy . Deklarowano pomoc finansową rządu dla redakcji , zdecydowanych podjąć się współpracy 13 .
10 Rozkazy dzienne Dowództwa Głównego Sił Zbrojnych w b . zaborze pruskim do nr . 100 ,
1919 r ., sygn . 53-1144-1 , Rozkaz dzienny nr 29 Dowództwa Głównego z dn . 2 lutego 1919 r ., pkt . 1b , § 2 c ) - e ), g ).
11 Archiwum Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce , kol . Adiutantura Generalna Naczelnego Wodza , teczka : Sierpień-październik 1920 , sygn . 701 / 2 / 10 , „ List otwarty ” skierowany do wszystkich redaktorów prasy polskiej z 29 VII 1920 , s . 44-45 . http :// www . pilsudski . org / archiwa / dokument . php ? nonav = 0 & nrar = 701 & nrzesp = 2 & sygn = 10 & handle = 701.180 / 10762 ( dostęp : 2 maja 2015 r .).
12 Tamże , s . 46-47 .
13 Tamże .