Występowanie chorób zakaźnych w Wielkopolsce w latach 1945-1953
129
wano w powiatach : wągrowieckim , obornickim , poznańskim i międzychodzkim .
Znaczenie gruźlicy w analizie zgonów związanych z chorobami zakaźnymi wzrosło w 1953 r . Aż dziewięćdziesiąt proc . wszystkich zgonów było powiązane z tą chorobą . Jednak w ujęciu ilościowym w ciągu całego roku zmarło na nią jedynie 197 osób , czyli o ponad połowę mniej osób . Co więcej , poziom śmiertelności wśród chorych na gruźlicę spadł z 32 do 12 proc ., czyli tylko co ósma osoba chorująca na gruźlicę umierała . Biorąc pod uwagę wieloletni przebieg tej choroby , fakt ten wydaje się dużym osiągnięciem .
Duża śmiertelność wykazywana była w 1946 r . również wśród osób chorujących na błonicę ( trzydzieści proc . łącznej liczby zgłaszanych zgonów ), tyfus ( trzynaście proc .) i płonicę ( jeden proc .). Śmiertelność związana z tyfusem , czyli durem brzusznym i plamistym , roznoszonym głównie poprzez wszy , praktycznie zniknęła w 1953 r . Z kolei śmiertelność błonicy , znanej również pod nazwą dyfteryt , ograniczona została z trzydziestu proc . wszystkich zgłoszonych zgonów w 1946 r . do sześciu proc . w roku 1953 . W tym ostatnim przypadku zmarło w całym województwie ( w powiatach ziemskich ) tylko trzynaście osób zmagających się z tą chorobą .
Należy zwrócić uwagę na to , że poziom śmiertelności pozostałych chorób zakaźnych w 1953 r . ograniczono do mniej niż jednego proc . chorujących . Wyjątkiem okazała się tylko gruźlica , której śmiertelność , tak jak wspomniano wyżej , również znacząco ograniczono .
Największą liczbę przypadków śmiertelnych w 1946 r . odnotowano w powiatach : poznańskim , konińskim , wągrowieckim , wolsztyńskim i kępińskim . Liczba osób zmarłych z powodu chorób zakaźnych była w nich równa lub większa od 50 . W 1953 r . wśród powiatów , które odnotowały najwyższą liczbę zgonów spowodowanych chorobami zakaźnymi , znalazły się powiaty : kaliski , koniński oraz kępiński . Tym razem jednak liczba zgonów w tych powiatach w ciągu całego badanego roku wynosiła od 24 do 27 osób .
6 . Warunki sprzyjające rozprzestrzenianiu się chorób
Wysiedlenia ludności niemieckiej Mimo przejścia frontu ludność niemiecka pozostała na ziemiach zachodnich nie była skłonna do opuszczania swoich miejsc zamieszkania . Dopiero zakończenie wojny w maju 1945 r . spowodowało , że polskie władze administracyjne , zarówno na terenach polskich sprzed II wojny , jak i na terenach włączonych do Polski , rozpoczęły – jeszcze przed konferencją Wielkiej Trójki w Poczdamie – akcję osadzania miejscowej ludności niemieckiej i osób wpisanych na listy VD w obozach przejściowych oraz wywożenia jej za linię przy-