Przegląd Archiwalno-Historyczny t. VII | Page 33

32 Adam Konrad Bigosiński
Niemniej to osoba Ludomira Celestyna Budzińskiego 27 utożsamiana jest z organami kinowymi oraz sposobem postrzegania ich w kulturze tamtych lat . Posługiwał się on jednak pseudonimem – Ludomir Szeliga , gdyż , jak wskazał Piotr Bojarski , granie w kinie nie było godnym zajęciem dla sprawozdawcy w Polskim Radiu 28 . Według wspomnień Budzińskiego opracowanych przez Dainę Kolbuszewską , artysta miał zapoznać się z konstruktorami organów kinowych podczas PeWuKi . Na organach postawionych przez Biernackich odbywały się liczne recitale , m . in . Feliksa Nowowiejskiego czy Józefa Pawlaka 29 . Do tak zacnego grona poznańskiej elity muzyki organowej dołączył Budziński ze zgoła odmiennym repertuarem – muzyką lekką , którą stanowiły przeboje tamtych lat , a także transkrypcje utworów znanych kompozytorów , m . in . Fryderyka Chopina . Koncerty te były transmitowane na falach poznańskiego radia 30 . Dzięki znajomości z Kałamajskim Budziński otrzymał stanowisko konserwatora organów w Słońcu wraz z możliwością wykorzystywania instrumentu do celów koncertowych 31 . Repertuar grany na organach był różny , służyły one głównie do udźwiękowienia filmu . Do przygotowywanego pokazu producent dołączał zwykle zapis nutowy , dzięki czemu opracowywano całą aranżację . Równolegle z organami w kinie istniała także orkiestra kameralna pod batutą Wincentego Kulczyńskiego , która zorów organowych Feliksa Nowowiejskiego , [ w :] Organy i Muzyka Organowa , t . 15 : W kręgu romantyzmu , Gdańsk 2014 , s . 101 .
27
Ludomir Celestyn Budziński ( Szeliga ) ( 1906 – 1998 ) – spiker radiowy i telewizyjny , z zamiłowania muzyk oraz pasjonat techniki radiowej . Od 1927 r . związany z poznańską rozgłośnią radiową , w której w 1929 r . przeprowadził pierwszą relację na żywo z meczu piłkarskiego . Po II wojnie światowej założył w Poznaniu laboratorium foto-filmowe . W 1954 r . wrócił do radia , w 1956 r . zaś związał się z nowo powstającym oddziałem telewizji w Poznaniu . Po przejściu na emeryturę poświęcił się pracy społecznej , lecz nadal współpracował z poznańską telewizją . Za : L . Budziński , Początki reportażu sportowego w polskiej radiofonii ( wspomnienie ), „ Kwartalnik Historii Prasy Polskiej ” 1988 , r . 27 , nr 2 , s . 99 – 102 .
28
P . Bojarski , Filmowa walka szwagrów , https :// kultura . poznan . pl / mim / kultura / news / hi storia , c , 8 / filmowa-walka-szwagrow , 135413 . html ( dostęp : 1 lipca 2020 r .).
29
D . Kolbuszewska , Ludomir Budziński , komentator sportowy , filmowiec , satyryk . Człowiek- -orkiestra , [ w :] Poznaniacy . Portretów kopa i trochę , red . R . Brzezińska , Poznań 1996 , s . 35 – 36 .
30
„ Tydzień Radjowy ” z 30 czerwca 1929 , r . 3 , nr 27 , s . 15 . Warto w tym miejscu zaznaczyć pomyłkę powielaną w innych artykułach internetowych . Z . Beryt i J . Marciszewski do artykułu Valentino i nieme kino , https :// poznan . naszemiasto . pl / valentino-i-nieme-kino / ar / c13- 115375 ( dostęp : 1 lipca 2020 r .), dołączyli zdjęcie L . Szeligi , które mylnie podpisali , iż pochodzi ono z kina Słońce , podczas gdy faktycznie zostało ono wykonane przy kontuarze organów Biernackich wystawionych na PeWuCe . Potwierdza to m . in . ich opis oraz zachowane zdjęcia kontuaru ze Słońca , zob . K . Zieliński , Instrumenty muzyczne na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu , „ Muzyka Kościelna : miesięcznik poświęcony muzyce kościelnej i liturgii ” 1929 , nr 9 , s . 136 . 31
Nawet jeśli Budziński zaczął pracę w kinie tuż po zakończeniu PeWuKi , to została ona przerwana jego pobytem w jednostce wojskowej w Jarocinie od 11 sierpnia 1930 do 11 września 1931 ; zob . APP , Akta miasta Poznania , Kartoteka ewidencji ludności , sygn . 14316 , s . 157 .