134 Jan Miłosz
To właśnie odmowa odbywania służby wojskowej stała się przewodnim tematem w prowadzonych przeciw Świadkom Jehowy sprawach . W kolejnych latach aresztowania objęły : 1964 – trzy osoby , 1965 – cztery , 1966 – trzy , i do końca tego okresu utrzymywały się na tym poziomie . Mimo tych ustawicznych działań nękających , wspólnota od połowy lat 60 . zaczęła odbudowywać swoje szeregi . Według sprawozdania z 1969 r ., liczba jej członków w Wielkopolsce wynosiła wówczas ok . siedmiu tysięcy i zdaniem funkcjonariuszy Wydziału IV była to najliczniejsza mniejszość wyznaniowa na tym terenie 35 .
Mimo tak znacznego wzrostu liczby wyznawców , Wydział IV i jego Sekcja III nie mogły pochwalić się w tym okresie wielkimi sukcesami w jego rozpracowaniu . Od roku 1965 znów zaczęły pojawiać się wydawane nielegalnie egzemplarze „ Strażnicy ”. Zarekwirowano ich wprawdzie tylko dwanaście egzemplarzy , ale już w roku 1966 w ręce funkcjonariuszy Wydziału IV wpadło kolejnych 21 egzemplarzy . Wydaje się to liczbą niewielką , jednakże znając system pracy głosicieli , można wnioskować , że 21 par nauczających w terenie nie otrzymało materiałów do swojej pracy misyjnej .
W październiku 1966 r . w Sekcji III Wydziału IV rozpoczęto operacyjne rozpracowanie o kryptonimie „ A – 4 ”, mające na celu doprowadzenie do likwidacji nielegalnej drukarni oraz systemu kolportażu „ Strażnicy ”. Prace nad tą sprawą trwały aż do roku 1971 . W roku 1967 udało się jedynie zlokalizować położenie siedmiu lokali , w których mogłaby taka drukarnia działać . Natomiast poza rozpracowaniem kilkunastu członków wspólnoty Wydział IV musiał przyznać się do porażki . Następne lata nie przyniosły przełomu w tej sprawie . W roku 1968 ustalono jedynie , że drukarnia zaopatrująca zbory Świadków Jehowy w województwie poznańskim znajduje się na terenie Dolnego Śląska . Nawet natknięcie się na punkt redakcyjny drukarni i znalezienie w nim blisko dwóch tysięcy egzemplarzy „ Strażnicy ” w kolejnym 1969 r . nie dało szefostwu Wydziału IV tej satysfakcji , jaką mogłaby dać likwidacja samej drukarni . Dopiero w roku 1970 zlokalizowano introligatornię i przypadkowo aresztowano w Kaliszu etatowego pracownika Świadków Jehowy , który okazał się pracownikiem drukarni . Idąc „ po nitce do kłębka ”, w lutym 1971 r . funkcjonariuszom udało się drukarnię zlokalizować i zlikwidować . Na przykładzie tej operacji widać , jak dobrze przygotowana była struktura wspólnoty Świadków Jehowy . Przeniknięcie do nich udawało się jedynie przypadkiem . A wśród jej członków przez cały ten okres Wydział IV posiadał jedynie dwóch tajnych współpracowników o pseudonimach „ Waldek ” i „ Jakub ”. Jak stwierdził w roku 1966 zastępca naczelnika tego Wydziału mjr Edmund Miętkiewicz „ posiadany stan « t . w .» po tym za
35
Tamże , sygn . Po 06 / 158 t . 6 z 7 , Sprawozdania Wydziału IV Służby Bezpieczeństwa KW MO w Poznaniu z lat 1962 – 1970 .