248 Recenzje i omówienia
Brakuje jednak informacji o łącznej liczbie jednostek archiwalnych oraz o rozmiarze zbiorów , które wymagane są zarówno w świetle zarządzenia nr 18 Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych z 1 sierpnia 1974 r . 2 , jak i „ wskazówek merytorycznych do opracowania przewodnika po zasobie archiwum ”.
Na kolejnych stronach znajduje się obszerna bibliografia , zawierająca zarówno polsko- , jak i obcojęzyczne pozycje . Może ona stanowić cenne źródło informacji dla czytelnika .
Ostatnim z elementów części wstępnej inwentarza , wyszczególnionym w cytowanych już „ wskazówkach merytorycznych ”, jest wykaz skrótów użytych w przewodniku opracowanym przez prof . Biernata . Wykaz ten sporządzony został w porządku alfabetycznym .
W dalszej części znajdują się streszczenia w języku angielskim , niemieckim oraz rosyjskim . W streszczeniach tych zawarte zostały informacje dotyczące m . in .: rozpiętości chronologicznej oraz terytorialnej opisanych w przewodniku archiwaliów wraz z krótką historią kształtowania się zasobu Archiwum Gdańskiego , a także objaśniające noty informacyjne . Na końcu opisane zostały zasady udostępniania zasobu , a także godziny przyjmowania interesantów w pracowni Archiwum . Są to wszystkie podstawowe elementy niezbędne do skorzystania z zasobu Archiwum .
Część właściwą przewodnika stanowi prezentacja zasobu Archiwum Państwowego w Gdańsku do roku 1945 .
Spis zespołów podzielony został na pięć obszernych grup rzeczowych . Pierwsza z nich obejmuje : administrację ogólną , stan cywilny , ewidencję ludności , policję i bezpieczeństwo publiczne , kościoły i klasztory , oświatę , naukę i kulturę oraz zdrowie i opiekę społeczną .
Hasła pogrupowane zostały zgodnie z zasadą – od generaliów do specjaliów , zalecaną w zarządzeniu nr 18 Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych z 1 sierpnia 1974 r . Tak np . wyszczególnione zostało hasło ogólne „ oświata ”, a następnie rozdzielone na hasła szczegółowe o węższym zakresie , tj .: „ inspektoraty szkół ” czy „ szkoły wyższe ”. Natomiast w przypadkach , gdy pod hasłami szczegółowymi występuje dużo materiału archiwalnego , zostały one dodatkowo podzielone na podgrupy . Dotyczy to np . hasła ogólnego „ Miasto Gdańsk ”, z którego wyodrębniono hasło szczegółowe „ Rada ”, a następnie podgrupy , tj .: „ edykty i zarządzenia ”, „ księgi miejskie ”, „ recesy rady ” itd . Hasła ułożone zostały w układzie strukturalno-rzeczowym .
Opis zespołu rozpoczyna się od numeru , następnie w podpunkcie pierwszym podany jest tytuł zespołu , najczęściej jest to nazwa instytucji , która ze-
2
Zarządzenie nr 18 NDAP z 1 sierpnia 1974 r . dotyczące opracowania przewodnika po zespole ( zbiorze ) archiwalnym ; zob .: S . Sierpowski , dz . cyt ., s . 219 – 226 .