20 Zdzisław Włodarczyk
dokonano ich wyboru pozostaje nieznany . Trudno również określić , jakie obowiązki mieli do wypełnienia wspomniani urzędnicy . W powiatach sieradzkim i piotrkowskim , gdzie stojącym na czele powiatu przysługiwał już tytuł landrata , wybrano po dwóch deputowanych powiatowych i komisarza marszowego . Nominacji tych dokonano w tym samym czasie , o czym świadczy pismo Hoyma ( 10 sierpnia 1797 r .) do kamery piotrkowskiej z nazwiskami wybrańców 49 . Cała ta akcja zdaje się świadczyć o postępach unifikacji w Prusach Południowych . W przypadku Rubacha nie wiadomo , czy była to godność tytularna , czy rzeczywiście miał się on zajmować sprawami przemarszu wojsk . W prowincji śląskiej czynności te nie wchodziły w zakres kompetencji landrata 50 .
W końcu marca 1803 r . Trepka poprosił o zwolnienie ze stanowiska landrata wieluńskiego , jako przyczynę podał względy zdrowotne i rodzinne . O fakcie tym kamera kaliska poinformowała ministra Vossa pismem z 8 kwietnia („ die nachgesuchte Dienst Entlassung wird angezeigt ”). Być może decyzja o rezygnacji wieluńskiego landrata znana była już wcześniej , skoro jeszcze na długo przed oficjalnym wystąpieniem Trepki , książę Eugeniusz Wirtemberski , dowodzący rozlokowanym na tym terenie 4 pułkiem huzarów , prosił o to stanowisko dla por . von Nimptsch ( 21 stycznia 1801 r .). Władze w Berlinie skierowały w tej sprawie zapytanie do kamery kaliskiej („ angebliche Vacanz ”), ta jednak odpowiada negatywnie („ von dieser Vacanz zur Zeit nichts bekannt ist ”). Dopiero po wystosowaniu przez Trepkę oficjalnej rezygnacji do Vossa , zaczynają płynąć prośby o mianowanie nadające zawakować stanowisko . Landratem wieluńskim pragnął zostać między innymi : v . Berger z pułku Köhlera ( nie wykluczał identycznego stanowiska w powiecie sieradzkim , Konin 17 kwietnia 1803 r .), v . Rappard , w którego imieniu prośbę do ministra skierował dowodzący pułkiem v . Stockhausen ( Wschowa ), czy wreszcie Karl Randow , pełniący od wielu lat obowiązki powiatowego radcy sprawiedliwości ( Wieluń ). Wydaje się , że prośby o mianowanie na stanowisko landrata ilustrują stan rzeczy , który przestał być praktyką w stosunkach panujących w prowincji : awansowanie drogą służbową , wysłużonych oficerów , bez uwzględnienia opinii czynnika stanowego .
49
GStA PK , II . HA Generaldirektorium , Abt . 10 , XI , Nr 42 , Acta betr . die Bestallung zum Landrätlichen Officio in Wielunschen , Bl . 27 , Hoym do kamery piotrkowskiej , Wrocław 10 VIII 1797 . O podobnych nominacjach w powiecie piotrkowskim GStA PK , II . HA Generaldirektorium , Abt . 10 , XI , Nr 18 , Acta betr . die Bestallung zum Landrätlichen Officio ..., k . 14 .
50
C . Bornhak , dz . cyt ., s . 165 . Praktyka w Prusach Południowych była zgoła inna . Podczas przemarszu szwadronu huzarów z Bolesławca ( pow . wieluński ) do Radomska w dokumentach zapisano , że kwaterami zajmują się „ konsyliarze ziemiańscy ” Trepka i Sławianowski ( pow . radomszczański ), szerzej Z . Włodarczyk , Translokacja eskadronu majora von Granera ( 4 . pułk huzarów ks . Eugena von Württemberg ) z Bolesławca do Radomska , „ Acta Universitatis Lodzensis ” Folia Historia 2017 , red . J . Kita , M . Pogońska-Pol , t . 99 , s . 171 – 180 .