O wielkopolskich nekrologach cysterskich...
179
PRĄDZYŃSKI MATEUSZ
[imię chrzestne: Ludwik]
Źródła: APP, Klasztor cystersów w Bledzewie, sygn. 146, s. 58-59 (23 grudnia
1824 r. – przebywał w Neukirch koło Pelplina), s. 74-75 (1827 r. – rezydował
w klasztorze w Bledzewie).
RADOMSKI DEZYDERY
Kuchmistrz w 1812 r.; miał lat 64 i od 35 przebywał w zakonie. Urodził się
w Obrze (wieś, miasto tutejszych cystersów).
Źródła: F.P. Neumann OCD, Wykaz personalny klasztorów diecezji poznańskiej
z 1812 roku, s. 404.
SAIŃSKI ONUFRY
Proboszcz w Goraju koło Skwierzyny w 1812 r. Pochodził z Grabowa nad
Prosną, gdzie urodził się przed 39 latami; z zakonem cysterskim związany od
osiemnastu lat.
Źródła: F.P. Neumann OCD, Wykaz personalny klasztorów diecezji poznańskiej
z 1812 roku, s. 404.
SELMER KADLUBAEUS
Zmarł 31 grudnia 1802 r. [Nekrolog paradyski, s. 158].
SPYCHALSKI RAFAŁ
Kleryk w 1812 r., mający lat 43 i od 22 przebywający w zakonie. Urodził
się w Prochach.
Źródła: F.P. Neumann OCD, Wykaz personalny klasztorów diecezji poznańskiej
z 1812 roku, s. 403.
STACHOWSKI ERAZM
Proboszcz w Osiecznej w 1812 r. Wówczas miał lat 49; urodził się w Lądzie
nad Wartą koło Konina. W zakonie cysterskim przebywał od trzydziestu
lat.
Źródła: F.P. Neumann OCD, Wykaz personalny klasztorów diecezji poznańskiej
z 1812 roku, s. 404.
STELTER [STETER] TADEUSZ
Urodził się 11 maja 1747 r. w Tucznie (powiat wałecki). Profesję przyjął
15 lipca 1770 r. Na przełomie 1799/1800 był przeorem i rezydował w klaszto
rze. Wspomnianą godność piastował w 1812 r. Miał 65 lat i 42 był w zakonie
cysterskim. Proboszcz w Rokitnie. Urodził się w mieście Tuczno koło Wałcza.
W nekrologu paradyskim wymieniony jako Tadeusz Stelter, zmarły 12 listo
pada 1820 r. [Nekrolog paradyski, s. 150]. Identyczną datę śmierci podaje nekro
log bledzewski, który jednocześnie wzmiankuje, że był przeorem.
Źródła: APP, Klasztor cystersów w Bledzewie, sygn. 146, s. 4-5 (Sztelter);
APP, Klasztor cystersów w Bledzewie, sygn. 133, s. 318 (zgon); F.P. Neumann
OCD, Wykaz personalny klasztorów diecezji poznańskiej z 1812 roku, s. 403.