njem prema okolini . Iako se ne nalazi u samom centru kampusa , kapela je vrlo brzo nakon izgradnje postala centar nečijeg srca jer svjetlost ispunjava okolni prostor , što donosi svetu atmosferu . Volumen koji otkriva energiju planine postao je predmet koji je naglasio ideologiju . Kroz materijale korišćene u enterijeru i eksterijeru , a koji su transponovani sa postojećih objekata u kampusu , postiglo se savršeno uklapanje u okolni kontekst , a opet arhitekturom se objekat izdvojio od ostalih . Most i masivna vrata kapele postaju i objekat koji simbolizuje jedno . Istraživanjem stvaranja odgovarajućeg mjesta za učenje muzike , osim starih učionica postavljenih sa jedne strane hodnika , sličnih zatvorima , razvijeno je novo uređenje učionica u kojima to nije tipičan stil , niti disperzivan raspored prostora i sadržaja .
Takva je i organizacija u muzičkoj školi Tohogakuen . Projektnim zadatkom je tražena vizuelna povezanost između muzičara i okoline , a ne izolovani prostor . Postojala je potreba za kontakt očima sa ostalim učesnicima . Povremeno , radi različitih akustičkih uslova , učenici preferiraju hodnike ili stepeništa , a ne izolovane učionice . Zbog toga je bilo poželjno i da se prostorije za učenje i hodnici koriste kao sinhronizovani prostori za muzičke treninge , kao i za održavanje akustičke nezavisnosti . Štaviše , istraživanje otvaranja muzičkog fakulteta „ koji teži da bude izolovan “ u okruženju , doprinosi da se unese više živosti , kao i da se formira jedinstvo među studentima . Rešetkasti zidni nosači postavljeni u podrumu i na drugom spratu , omogućili su zvučnu nezavisnost diskretnim uređenjem učionica . Projekat je tretirao učionice i hodnike na ekvivalentan način , kako funkcijom , tako i veličinom i osvjetljenjem . Osim toga , otvori na uglu učionica doprinose stvaranju kontinuiranog pejzaža koji je vizuelno objedinjen hodnicima , kao i očuvanju akustičke nezavisnosti . Otvaranjem prizemlja za javnost doprinijelo je suptilnijem uklapanju objekta u okruženje i jedinstvenost sa javnim prostorom okolo .
Kao osnov za projekat muzeja Akagane arhitekte iz biroa Nikken Sekkei su osmislili bazu za stvaranje i dijeljenje nove umjetnosti i kulture tokom susreta i interakcije sa ljudima različitog porijekla i interesovanja . Objekat se sastoji od muzeja , malog pozorišta , studijskog prostora za doživljavanje umjetničke produkcije i galerije koja dijeli istoriju i kulturu tog područja . Eksterijer sadrži bakarne ploče koje nijesu površinski obrađene ( Akagane ), koje su bile osnova za razvoj grada Niihame i veoma su otporne na vremenske uslove kao
MUZIČKA ŠKOLA TOHOGAKUEN . PROJEKTNIM ZADATKOM JE TRAŽENA VIZUELNA POVEZANOST IZMEĐU MUZIČARA I OKOLINE , A NE IZOLOVANI PROSTOR . POSTOJALA JE POTREBA ZA KONTAKT OČIMA SA OSTALIM UČESNICIMA . POVREMENO , RADI RAZLIČITIH AKUSTIČKIH USLOVA , UČENICI PREFERIRAJU HODNIKE ILI STEPENIŠTA , A NE IZOLOVANE UČIONICE .
19