260
In memoriam
zaangażowana w tworzenie obu baz. Bez wątpienia była członkiem grona ambitnych i zaangażowanych archiwistów, którzy ukierunkowali rozwój archiwistyki
oraz wypracowali metody optymalnego wykorzystania technik komputerowych
w różnych aspektach działań archiwów.
W marcu 1999 r. Jadwiga Miedzianowska została przesunięta z dotychczasowego miejsca pracy na nowo utworzone samodzielne stanowisko do spraw ewidencji zasobu. Przypisany Jej zakres obowiązków zwiększał się systematycznie
i oprócz prowadzenia ewidencji zasobu zajmowała się sprawowaniem nadzoru,
instruktażem i koordynacją prac ewidencyjnych podległych oddziałów, udzielała
informacji o zasobie, współpracowała z Oddziałem Opracowania w zakresie weryfikacji i aktualizowania pomocy ewidencyjnych i informacyjnych, współpracowała
z Naczelną Dyrekcją Archiwów Państwowych w Warszawie. Wielu instytucjom
doradzała i pomagała w zorganizowaniu oraz sprawnym prowadzeniu ewidencji
i systemu informacji o zasobie. Praca była dla Niej prawdziwym wyzwaniem.
Częste zmiany i nowelizacje obowiązujących przepisów i zarządzeń regulujących
metody i zasady prowadzenia ewidencji nakładały nowe, czasochłonne obowiązki. Chcąc jak najlepiej im sprostać pracowała dzień w dzień do późnych godzin,
często zabierając pracę do domu. Marzyła, by przed odejściem na emeryturę uporządkować wszystkie środki ewidencji i pozostawić je w jak najlepszym stanie.
Nie zdążyła ...
Jadwiga Miedzianowska dbała o najwyższą jakość wykonanej pracy. Nie tolerowała dzielenia zadań na mniej lub bardziej ważne. Wszystko, czego się podjęła
wykonywała z najwyższą starannością, rzetelnością i dokładnością. Wszystko,
co „wyszło” spod Jej ręki i „zeszło” z Jej biurka dawało gwarancję najwyższej
jakości. Tak pojęta uczciwość zawodowa bywała powodem konfliktów, gdy wyżej
ceniono nie jakość, a ilość wykonanej pracy.
Bez wątpienia Jadwiga Miedzianowska nie wykorzystała w pełni swojego
potencjału intelektualnego, niezrównanej znajomości zasobu i bogatego doświadczenia zawodowego. Pozostawiła niewiele publikacji. Ogrom czasu poświęcała
kwerendom naukowym i dotyczącym historii zasobu. Wyniki większości z nich
stanowiły cząstkowy wybór źródeł do szerzej zakrojonych projektów i tylko niektóre zostały wydane.
Kilka lat spędziła nad przygotowywaniem dysertacji doktorskiej Kancelaria
urzędów administracji państwowej w latach 1950-1972, której patronem naukowym był prof. dr hab. Andrzej Tomczak. Pracy tej niestety nigdy nie ukończyła.
Bezspornie Jadwiga Miedzianowska zostawiła po sobie cenny, choć niepublikowany wkład w rozwój archiwistyki zarówno teoretycznej jak i praktycznej.
W trakcie różnych spotkań, zebrań, konferencji, zjazdów zawsze zabierała głos
w dyskusji. Chętnie dzieliła się swoją wiedzą. Często zwracała uwagę na istotne
problemy równocześnie proponując ich nowatorskie rozwiązania. Swoje wypowiedzi lubiła urozmaicać anegdotami i wspomnieniami o znanych archiwistach,